MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müştekinin 21.02.2014 tarihli duruşmada katılma talebinde bulunduğu halde bu konuda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemiş ise de, gerekçeli kararın müştekiye usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, ancak müştekinin temyiz istemi bulunmaması nedeniyle bu usuli eksiklik sonuca etkili görülmemiş, her ne kadar Av. ... ... tarafından verilen 19.02.2014 tarihli süre tutum ve 29.03.2015 tarihli gerekçeli temyiz dilekçesinde her üç sanık adına da temyiz isteminde bulunmuş ise de, dosya kapsamına göre, adı geçen avukatın önce tüm sanıkların 10.12.2013 tarihli tutuklama sorgusu için zorunlu müdafi olarak görevlendirildiği, akabinde adı geçen avukatın sonradan dosyaya sunduğu Bursa 21. Noterliği’nin 26.09.2011 tarihli vekaletnamesinde vekil eden olarak sadece sanıklar ...’un isminin bulunduğu, diğer sanık ... tarafından verilmiş bir vekaletname bulunmadığından, Av. ... ...’ın temyiz isteminin sadece sanıklar ...’a yönelik olduğu, ayrıca sanık ...’in 27.03.2015 havale tarihli dilekçesiyle temyiz başvurusunda bulunduğunun anlaşılması karşısında, adı geçen sanığın yokluğunda verilen 17/02/2015 tarihli kararın, sanığın sorgusunda en son bildirdiği "Değirmenönü Mah. 2. Aras Sok. No: 8/1 Yıldırım/BURSA" adresine MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebligat yapılması gerekir iken, sanığın bilinen en son adresine doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre yapılan tebligat işleminin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın, 27.03.2015 tarihli temyiz isteminin, öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilip Bursa 12. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 04.05.2015 tarih ve 2014/4 esas, 2015/139 karar sayılı ek kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Sanıkların şikayetçinin ikametinin bulunduğu apartmana girmesi ile konut dokunulmazlığını bozma suçlarının tamamlandığı gözetilmeden, sanıklar hakkında TCK"nın 116/1, 119/1-c maddelerinden hüküm kurulurken aynı Kanun"un 35. maddesi uyarınca indirim yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya,toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 17/10/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.