MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükmedilen cezanın türü ve süresine göre sanık müdafiinin duruşmalı temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen ve Yargıtay CGK"nın 28.02.2017 günlü, 2016/2-833 esas ve 2017/115 karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere; sanığın, suça konu poliklinikteki odadan müşteki ..."un cep telefonunu çalması suretiyle TCK"nun 142. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendinde düzenlenen "Kamu kurum ve kuruluşlarında veya ibadete ayrılmış yerlerde bulunan ya da kamu yararına veya hizmetine tahsis edilen eşya hakkında" ve 2. fıkrasının (h) bendinde düzenlenen "Herkesin girebileceği bir yerde bırakılmakla birlikte kilitlenmek suretiyle ya da bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında" olmak üzere hırsızlık suçunun iki farklı nitelikli halini ihlal ettiği, böylelikle sanığın, suçun daha ağır cezayı içeren nitelikli hali olan TCK"nun 142. maddesinin 2. fıkrasının (h) bendi uyarınca cezalandırılması gerektiği halde suç vasfında yanılgıya düşülerek; sanık hakkında aynı Kanun"un 142/1-a maddesiyle hüküm kurularak eksik cezaya hükmolunması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 17.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.