MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... (Yakut), ... hakkında sahte fatura düzenlemek ve defter ve belgeleri gizlemek suçlarından beraat
Sanık ..."in sahte fatura düzenlemek suçundan mahkumiyet

I-Sanıklar hakkında verilen beraat hükümlerinin sanıklar müdafii tarafından vekalet ücreti yönünden temyizinin incelenmesinde;
Sanıklar müdafiinin 23.12.2013 tarihli süre tutum dilekçesi ile hakkında mahkumiyet kararı verilen sanık ... yönünden temyiz talebinde bulunduğu, 07.02.2014 havale tarihli gerekçeli temyiz dilekçesinde ise, beraat kararı verilen sanıklar hakkında vekalet ücreti yönüyle de temyiz incelemesi talep ettiği anlaşılmış ise de; sanıklar müdafiinin beraat hükümlerini, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süre geçtikten sonra temyiz ettiği anlaşılmakla; temyiz isteminin, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II-Sanıklardan ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafiinin; her iki sanık hakkında verilen beraat hükümlerine yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
A-Sanıklardan ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik; 5271 sayılı CMK"nın 225. maddesi uyarınca hükmün konusu, iddianamede gösterilen fail ve fiilden ibaret olup, davaya esas teşkil eden İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 28.02.2012 tarih ve 2011/187839 Soruşturma-2012/41514 Esas sayılı iddianamesi ile sanık ... hakkında “sahte fatura düzenleme” suçundan dolayı kamu davası açıldığı, “defter ve belge ibraz etmeme” suçundan açılan bir dava bulunmadığı halde, hükmün gerekçesinde sanık ... yönünden sahte fatura düzenleme suçuna ilişkin herhangi bir değerlendirme yapılmaksızın yalnızca her iki sanık hakkında; “defter ve belge ibraz etmeme fiilinin yasal gerekçelerinin oluşmadığı, sanıkların atılı suçları işlediklerine dair cezalandırılmalarına yeter miktar ve derecede, şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği” denildikten sonra, hüküm fıkrasında; “her ne kadar sanık ... hakkında 359/1-b maddesi delaletiyle 359/a-2 maddesi ve TCK"nın 43. maddesi gereğince cezalandırılması istemi ile kamu davası açılmış ise de; sanığın cezalandırılmasına yeter miktar ve derecede şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği, atılı suçun sanık tarafından işlendiği sabit olmadığından, sanığın CMK’nın 223/2-e maddesi fıkrası gereğince beraatine” denilmek suretiyle hüküm karıştırılması,
B-Sanıklardan ... hakkında “defter ve belge ibraz etmeme” suçu yönünden verilen beraat hükmüne yönelik; sanık hakkında sahte fatura düzenleme suçu yanında “defter ve belge ibraz etmeme” suçundan da kamu davası açılmış ise de, 06.12.2011 tarih ve RDK-2011/7081 sayılı Rapor Değerlendirme Komisyonu mütalaasında, sanık ...’in yalnızca sahte fatura düzenleme suçunu işlediğinin belirtildiği, “defter ve belge ibraz etmeme” suçuna ilişkin verilmiş bir mütalaa bulunmadığı anlaşıldığından; 213 sayılı VUK"nın 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği Vergi Dairesi Başkanlığından sorularak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
C-Sanıklardan ... hakkında “2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçları yönünden kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik;
... Bilgisayar ve Büro Malz.Paz.Tic.ve San.Ltd.Şti’nin ortağı olan sanığın, 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın sorgusunda, faturaların bilgisi dışında düzenlendiğini, kullanan firmaları tanımadığını, faturaların kendilerine ait olmadığını, 2005 yılı sonundan itibaren ... isimli kişinin kendi şirketi üzerinden iş yaptığını beyan etmesi karşısında, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından;
1-Sahte fatura düzenleme suçunda, suçun maddi konusunun fatura olması; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinin 1. fıkrasında, faturalarda bulunması zorunlu olan bilgilerin neler olduğunun belirtilmesi, aynı Kanunun 227. maddesinin 3. fıkrasında ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" hükmünün yer alması; 2006 ve 2007 takvim yıllarına ilişkin suç konusu faturaların dosya içerisinde bulunmadığının ve getirtilip duruşmada incelenmediğinin anlaşılması karşısında; sanığın 2006 ve 2007 takvim yıllarında düzenlediği iddia olunan faturalardan, kanaat oluşturacak sayıdaki asıllarının veya onaylı örneklerinin getirtilerek incelenmesi ve 213 sayılı Kanunun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içerip içermediğinin tespit edilmesi,
2- Faturaların zorunlu bilgileri içerdiğinin tespit edilmesi durumunda;
a) Faturaların sanığa gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması, kendisine ait olmadığını, ...’e ait olduğunu söylemesi halinde; bu kişinin CMK"nın 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenilmesi ve faturalar gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması,
b) ... de faturalardaki yazı ve imzaların kendisine ait olmadığını söylediği takdirde; yazı ve imza örnekleri temin edilerek, faturalardaki yazı ve imzaların sanığa veya bu kişiye ait olup olmadığı konusunda uzman bir kurum veya kuruluştan rapor alınması,
c) Faturalardaki yazı ve imzaların, ...’e ait olduğunun belirlenmesi halinde, bu kişi hakkında suç duyurusunda bulunulması ve dava açıldığı taktirde bu dava ile birleştirilmesi,
d) Faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ya da belirtilen kişiye ait olmadığının anlaşılması halinde ise;
aa) Faturaları kullandığı belirlenen mükellefler hakkında karşıt inceleme raporlarının tamamının onaylı örneklerinin getirtilmesi,
bb) Aynı mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise, dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
cc) Faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin, CMK"nın 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenilmeleri; kendilerinden, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıklarının, sanığı tanıyıp tanımadıklarının ve faturaların alınması konusunda sanığın bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
3- Kabule göre de;
a) Sanık hakkında sahte fatura düzenleme suçundan 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 359/b-1. maddesi uyarınca cezalandırılması talep edildiği halde, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan Vergi Usul Kanununun 359/b-1. maddesinin 2 kez uygulanması suretiyle CMK"nın 226. maddesine muhalefet edilmesi,
b) Sahte fatura düzenleme suçundan hüküm kurulurken, sanığın cezasının 1/6 oranında indirildiği belirtilmesine rağmen ilgili kanun maddesinin gösterilmemesi,
c) Hükümden sonra 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 21.05.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.