Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17029 Esas 2019/22618 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/17029
Karar No: 2019/22618
Karar Tarihi: 10.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17029 Esas 2019/22618 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından kasten yaralama suçu nedeniyle verilen hüküm temyiz edilmiştir. Mahkeme, sanığın lehe hükümlerin uygulanması talebinde bulunmaması nedeniyle TCK'nin 62. maddesinin uygulanmamasında bir isabetsizlik olmadığı sonucuna varmıştır.
Mağdurun hakareti üzerine, sanığın eylemini gerçekleştirdiğinin kabulü karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, TCK'nin 3. maddesi uyarınca orantılılık ilkesi ve mağdurdan kaynaklanan hareketlerin haksızlık içeriği dikkate alınarak (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken, sanık hakkında (3/4) oranında indirim yapılmıştır. Bu durumda, eksik ceza tayin edilmiştir.
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen bir kararın yanlış şekilde esas alınarak hüküm verilmesi nedeniyle karar bozulmuştur. Sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nin 58/6. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması kararlaştırılmıştır.
Kanun maddeleri: TCK'nin 62. maddesi, 29. maddesi,

3. Ceza Dairesi 2019/17029 E. , 2019/22618 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın, lehe hükümlerin uygulanması talebinin bulunmaması nedeniyle TCK"nin 62. maddesinin uygulanmamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamenin (1) numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Mağdurun hakareti üzerine, sanığın eylemini gerçekleştirdiğinin kabulü karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasında, TCK"nin 3. maddesi uyarınca orantılılık ilkesi ve mağdurdan kaynaklanan hareketlerin haksızlık içeriği dikkate alınarak (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken, sanık hakkında (3/4) oranında indirim yapılmak suretiyle eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen Ankara 22. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.07.2009 tarih, 2009/613 Esas ve 2009/860 Karar sayılı, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilamının tekerrüre esas alınamayacağı, yerine Ankara 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 17.07.2009 tarih 2009/218 Esas ve 2009/248 Karar sayılı yağma suçundan verilen 5 yıl hapis cezası içeren 22.07.2009 tarihinde kesinleşen mahkumiyetin esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, hükümde tekerrüre esas alınan ilama ilişkin paragrafın tamamen çıkartılarak yerine “Ankara 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 17.07.2009 tarih 2009/218 Esas ve 2009/248 Karar sayılı yağma suçundan verilen 5 yıl hapis cezasına dair ilamının tekerrüre esas alınmasına, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58/6. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesine” cümlesinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, tekerrüre esas alınan ceza miktarı açısından CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına 10.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.