MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Aile Mahkemesi Sıfatıyla)

Taraflar arasındaki “boşanma, velayet, tazminat ve nafaka” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Cihanbeyli Asliye Hukuk Mahkemesince (Aile Mahkemesi Sıfatıyla) asıl davanın kısmen kabulüne birleşen davanın reddine dair verilen 06.03.2012 gün ve 2011/193 E., 2012/135 K. sayılı kararın incelenmesi davacı/davalı kadın vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 13.02.2013 gün ve 2012/17388 E., 2013/3430 K. sayılı ilamı ile;    
(...1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle müşterek çocuklardan 3.4.1993 doğumlu olan Malik"in dava tarihinde ergin olduğu, bu nedenle tedbir nafakası verilmemesinde bir usulsüzlük bulunmadığı, yine 1997 doğumlu müşterek çocuk Melisa için de Danimarka makamlarınca 1193 Danimarka Kuronu nafakanın davalı koca tarafından davacı kadına ödenmesi yönünde karar alındığı, bu nedenle Melisa içinde tedbir ve iştirak nafakası verilmemesinin usul ve yasaya uygun olduğunun anlaşılmasına göre davacı-karşı davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2- Yapılan yargılama ve toplanan delillerden, mahkemenin de kabulünde olduğu gibi, davalı-karşı davacı kocanın eşine ağır hakaretlerde bulunduğu, davacı-karşı davalı kadının boşanmayı gerektirir kusurlu bir davranışının kanıtlanamadığı, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına ve boşanmaya neden olan olaylarda kocanın tamamen kusurlu olduğu, kocanın bu kusurlu davranışlarının kadının kişilik haklarına saldırı niteliği taşıdığı anlaşılmaktadır. Mahkemece; taraflar arasında Danimarka idari makamlarınca verilen boşanma kararına atıf yapılarak, mal varlıklarının karşılıklı olarak paylaştıkları, bu nedenle kadının bu dava dosyasında tazminat talep etmesinin Türk Medeni Kanununun 2. maddesindeki iyi niyet kurallarına uygun olmadığı gerekçesiyle reddine karar verilmiş ise de Danimarka idari makamınca verilen boşanma kararının tenfiz ve tanınması Türk mahkemelerince yapılmadığı gibi, ayrıca Danimarka idari makamlarınca verilen bu kararın tenfiz ve tanınmasının da mümkün bulunmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davacı-davalı kadının maddi (TMK. md. 174/1) ve manevi (174/2) tazminat taleplerinin yazılı olduğu gerekçeyle reddi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple davacı-davalı kadın lehine tazminatlar yönünden BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA...)  
karar verilerek dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.  
 

HUKUK GENEL KURULU KARARI  
 
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:  
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.  
S O N U Ç : Davacı/davalı ... vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, 11.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verild