MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16/06/2016 tarih ve 2015/724-2016/439 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 22.12.2003 vade tarihli bonoya istinaden davalı aleyhine takip yaptığını, takipsiz bırakılan takip dosyasının 10.06.2015 tarihinde yenilendiğini, davalı/borçlunun başvurusu üzerine icra tetkik merciince üç yıllık zamanaşımının geçtiği gerekçesiyle icranın geri bırakılması kararı verildiği, temel ilişkiye dayalı zamanaşımının ise dolmadığını ileri sürerek 56.521,00 TL"nin 22.12.2003 tarihinden itibaren avans faziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; genel zamanaşımı süresinin dolduğu, alacağın kanıtlanamadığı, gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, taraflar arasında varlığı ileri sürülen ödünç sözleşmesine dayalı alacağın tahsili istemine ilişkin olup davacı, delil olarak icra hakimliğince zamanaşımına uğradığı gerekçesiyle icranın geri bırakılması kararı verilen takibe konu 22.12.2003 vade tarihli bonoya dayanmıştır. Ödünç sözleşmeleri bakımından zamanaşımı süresi, gerek 818 sayılı BK"nın 125. maddesi ve gerekse de 6098 sayılı TBK"nın 146. maddesi gereğince on yıl olup her iki yasa bakımından da alacaklının icra takibinde bulunması halinde zamanaşımının kesileceği belirtilmiştir. Bononun vade tarihi 22.12.2003 olup, davacı bu bono ile 05.01.2006 tarihinde icra takibi yapmıştır. İcra takip tarihi itibariyle, temel ilişki bakımından takiple birlikte zamanaşımı kesilmiş olup gerek 818 sayılı BK"nın 135 ve 136. maddeleri ve gerekse de TBK"nın 156 ve 157. maddeleri gözetildiğinde dava tarihi itibariyle on yıllık zamanaşımı süresinin dolmadığının kabulü gerekir. Bu durumda mahkemece davada genel zamanaşımı süresinin geçtiği yolundaki gerekçesi yerinde olmadığı gibi, ayrıca davanın ispatlanamadığına değinilmek suretiyle davanın hem zamanaşımı ve hem de esastan reddine karar verilmiş bulunması doğru olmamış bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklana nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 05/07/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.