Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2882 Esas 2019/14113 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2882
Karar No: 2019/14113
Karar Tarihi: 11.11.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2882 Esas 2019/14113 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Tahta kapının zorlanarak açıldığına dair deliller bulunmuştur. Hırsızlık suçu ile ilgili olarak sanık ve temyiz dışı diğer sanık hakkında mala zarar verme suçundan kamu davası açılabileceği belirtilmiştir. İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu için belirlenen temel ceza hükümleri uygun olmadığından Anayasa Mahkemesi tarafından verilmiş bir iptal kararı vardır. Bu iptal kararı infaz aşamasında göz önünde bulundurulup, suçun işlendiği zaman dilimi hakkında daha ayrıntılı bilgi verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Temyiz nedenleri reddedilerek hüküm ONANMIŞTIR. Kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu 151/1, 116/4, 116/2, 53. madde, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu 232/2(c)

17. Ceza Dairesi 2019/2882 E. , 2019/14113 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü;
Kolluk tarafından düzenlenen 25/12/2013 tarihli Hırsızlık Müracaat ve Olay Yeri Görgü ve Tespit Tutanağı"na göre iş yerinin tahta kapısının zorlanarak açıldığı anlaşılmakla, sanık ... ve temyiz dışı sanık ... hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 151/1 maddesine konu mala zarar verme suçundan dolayı zamanaşımı süresi içerisinde kamu davası açılması mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hüküm fıkrasında temel cezanın 5237 sayılı TCK"nun 116/4 maddesi uyarınca belirlenmesi gerekirken aynı Kanun"un 116/2 maddesi uyarınca belirlenip 116/4 maddesi uyarınca arttırım uygulanması, sonuca etkili olmadığından, Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 tarih 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih 2014/140 Esas 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararı kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 232. maddesinin 2. fıkrasının (c) bendi uyarınca gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin yazılması gerekirken yazılmaması, mahallinde giderilebilir eksiklik olduğundan, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre, sanık ..."nun temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden reddiyle, diğer yönleri usul ve Yasa"ya uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 11/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.