Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/14597 Esas 2019/6625 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili, davalının zorunlu karayolu taşımacılık mali mesuliyet sigortacısı olduğu aracın tek taraflı kaza neticesinde aracın içinde yolcu olarak bulunan davacının yaralandığını belirterek, fazlaya dair haklarını saklı tutmak kaydıyla iş göremezlik ve sakatlık dolayısıyla uğradığı 3.000,00 TL maddi zararını davalıdan tahsilini talep etmiş, ıslah dilekçesi ile talebini 30.219,48 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre;davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazasından kaynaklanan cismani zarara dayalı tazminat istemine ilişkindir.
Davacı, trafik kazası nedeniyle maluliyetinden dolayı geçici ve sürekli iş göremezlik zararını talep etmiştir. Mahkemece alınan 20.07.2016 tarihli maluliyet raporuna göre, davacının %11 oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş sayılacağı, iyileşme süresinin kaza tarihinden itibaren 75
gün olacağı belirlenmiştir. Geçici ve sürekli iş göremezlik zararının tespiti için aktüer bilirkişiden 14.3.2016 tarihli alınan raporda, 30.219,48 TL zararının olacağı hesap edilmiş ise de rapordaki tarihler yanlış belirlenmiştir. Buna göre davacının 75 günlük geçici iş göremezlik zararı kaza tarihi olan 27.12.2013 tarihinden 12.03.2014 tarihine kadar belirlenerek, 12.03.2014 tarihinden itibaren sürekli iş göremezlik hesap edilmesi gerekirken 27.12.2013 tarihinden 12.09.2013 tarihine kadar geçici iş göremezlik, 13.09.2013 tarihinden itibaren ise sürekli iş göremezlik zararının hesap edilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 23/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.