6. Ceza Dairesi 2018/3731 E. , 2020/2767 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma, hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık ... hakkında, mağdur ...’a karşı işlediği hırsızlık ve mağdur ...’a karşı işlediği yağma suçlarından kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın olay günü gece saatlerinde mağdur ...’a ait aracın kapı kilidini hırsızlık amacı ile zorladığı, ancak mağdur ... ...’ın görmesi üzerine, eylemini tamamlayamadan aracın yanından ayrılıp gittiği ve mağdur ...’a ait araca yöneldiği, bu aracın kapısını açıp içerisinde bulunan teybi aldığı, ancak mağdur ... ...’ın fark edip bağırması üzerine elinde teyple kaçmaya başladığı, tanık ...’nin de peşinden koştuğu, sanığın kaçarken tanığa bıçak çektiği, ancak vatandaşlar tarafından yakalandığının anlaşılması karşısında; sanığın mağdur ...’a yönelik hırsızlık suçunun yağmaya dönüştüğü, mağdur ...’a yönelik eylemin ise teşebbüs aşamasında kalan hırsızlık suçunu oluşturduğu düşünülmeden kanıtların takdirinde yanılgı sonucu, yerinde ve yeterli olmayan gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Uygulamaya göre de,
2- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nin 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usûl ve Esaslarına İlişkin Yönetmelik’in 8. maddesi gereğince,
sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin yeterli ödeme gücü olmayan sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanık ...’den alınmasına hükmedilmesi,
3- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanması yönünden, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararının Resmî Gazete"nin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayısında, 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile yapılan değişikliğin ise Resmî Gazete’nin 15.04.2020 tarih ve 13100 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmesi karşısında; 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış haklarının korunmasına, 16/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
