Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4701 Esas 2019/15766 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın 13.05.2015 havale tarihli dilekçesiyle temyiz başvurusunda bulunduğunun anlaşılması ve mahkemece verilen 27.05.2015 tarihli ek karar ile kararın infazının durdurulmaksızın dosyanın Yargıtay’a gönderildiği belirlenmekle;
Sanığın yokluğunda verilen 03.02.2015 tarihli kararın, sanığın sorgusunda en son bildirdiği "Osmaniye Mah. Şeref Sok. No:7, İç Kapı No:2 İnegöl/BURSA" adresine MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebligat yapılması gerekir iken, sanığın bilinen en son adresine doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre yapılan tebligat işleminin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın, 13.05.2015 tarihli temyiz isteminin, öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın bina niteliğindeki camiden hırsızlık yaptığının anlaşılması karşısında, eylemin TCK"nın 142/1-a ve 142/2-h maddelerinde düzenlenen suçları oluşturduğu, TCK"nın 44. maddesi gereğince sanığın yaptırımı daha fazla olan TCK"nın 142/2-h maddesi ile cezalandırılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının ve sanığın tekerrüre esas alınan Bergama 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.04.2014 tarihli, 2013/265 Esas ve 2014/262 Karar sayılı, 20.06.2014 tarihinde kesinleşen mahkumiyetine konu suçun TCK"nın 157/1. maddesinde yazılı dolandırıcılık suçuna ait olduğu ve CMK"nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığının ve sanığın başka da tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 17/10/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.