1. Ceza Dairesi Esas No: 2018/3618 Karar No: 2018/5060 Karar Tarihi: 28.11.2018
Kasten öldürme - hırsızlık - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2018/3618 Esas 2018/5060 Karar Sayılı İlamı
1. Ceza Dairesi 2018/3618 E. , 2018/5060 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi SUÇ : Kasten öldürme, hırsızlık HÜKÜM : 1- Sanık hakkında; Hırsızlık suçundan eylemine uyan TCK"nin 142/2-h maddesi gereğince cezalandırılması talebi ile kamu davası açılmış ise de CMK.nin 223/2-e. maddesi gereğince beraat, 2- ..."ı öldürme suçundan TCK.nin 81/1, 29/1, 62/1, 53, 63. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezasına dair Kırıkhan Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/95 Esas 2017/12 Karar sayılı hükmünün istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Gaziantep BAM 2. Ceza Dairesinin kararı.
Hükmolunan cezaların miktarları ve türleri gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nin 286/2-g maddesi uyarınca, on yıl veya daha az hapis cezasını veya adli para cezasını gerektiren suçlardan, ilk derece mahkemesince verilen beraat kararları ile ilgili olarak istinaf başvurusunun esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi kararının 5271 sayılı CMK"nin 286/2-g maddesi uyarınca temyizi mümkün olmadığından, 5271 sayılı CMK"nin 298. maddesi gereğince katılanlar vekilinin temyiz isteminin REDDİNE karar verilmiştir. Sanık ... hakkında; maktul ..."i kasten öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede; 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarının; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı gözetilerek infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmekle; Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 29/03/2017 gün ve 2017/447 Esas, 2017/518 sayılı Kararında eleştiri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılanlar vekilinin, öldürme suçunda tahrik hükmünün uygulanmaması gerektiğine, sanık müdafiinin eylemin meşru savunma kapsamında olduğuna, tahrik nedeniyle fazla indirim yapılması gerektiğine ilişkin ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının tebliğnamedeki düşünce gibi ESASTAN REDDİNE, 28/11/2018 gününde oy birliği ile karar verildi.