MAHKEMESİ :İş Mahkemesi(Müstemir Yetkili)

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, asıl işveren olan davalı Bakanlığa ait işyerinde değişen alt işverenler bünyesinde kesintisiz olarak çalıştığını, iş sözleşmesini emeklilik sebebiyle feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili, davalı Bakanlığın ihale makamı olduğunu, davacının hizmet alım sözleşmesi çerçevesinde ihaleyi alan dava dışı firmanın işçisi olduğunu, ayrıca alacakların zamanaşımına uğradığını ileri sürerek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, 21.04.2015 tarihli ek karar ile davalı ünvanının "Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu Başkanlığı" olarak düzeltilmesine, ayrıca gerekçeli kararın yargılama giderleri kısmında yer alan “davalı lehine hükmedilen 614,63 TL vekalet ücretinin kaldırılmasına” karar verilmiştir.
Karar ve 21.04.2015 tarihli ek karar, süresi içerisinde, davalılar vekilince temyiz edilmiştir.
1-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun “Hükmün tavzihi” başlıklı 305. maddesinin birinci fıkrasına göre “Hüküm yeterince açık değilse veya icrasında tereddüt uyandırıyor yahut birbirine aykırı fıkralar içeriyorsa, icrası tamamlanıncaya kadar taraflardan her biri hükmün açıklanmasını veya tereddüt ya da aykırılığın giderilmesini isteyebilir.” Aynı maddenin ikinci fıkrasına göre ise “Hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar, tavzih yolu ile sınırlandırılamaz, genişletilemez ve değiştirilemez.”
Madde metninden de açık olarak anlaşılabileceği üzere, “hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar” kapsamında değerlendirilmesi gereken vekalet ücretine dair karar, tavzih yolu ile düzeltilemez. Bu itibarla, mahkemece verilen ek karar ile, fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarından yapılan indirim sebebiyle davalı lehine sehven takdir edildiği belirtilen vekalet ücretinin kaldırılmasına karar verilmesi hatalı ise de, ek karar sonucu itibariyle doğru bulunduğundan, bu husus bozma sebebi yapılmamıştır.
2- 4857 sayılı İş Kanunu"nun 120. maddesi yollamasıyla, halen yürürlükte bulunan 1475 sayılı Kanunun 14. maddesinin onbirinci fıkrası hükmüne göre, kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmelidir. Faiz başlangıcı ise fesih tarihi olmalıdır. Ancak, yaşlılık, malullük aylığı ya da toptan ödeme almak için işyerinden ayrılma halinde, işçinin bağlı bulunduğu kurum ya da sandığa başvurduğunu belgelemesi şarttır. Bu halde faiz başlangıcı da anılan belgenin işverene verildiği tarihtir. Emekliliğe hak kazanma belgesi işverene bildirilmemişse, işverence kıdem tazminatı olarak ilk taksitin ödendiği tarih bakiye kıdem tazminatı için faiz başlangıcı sayılmalıdır. Böyle bir taksit ödemesi de olmadığı durumlarda faiz başlangıcı, davanın açıldığı ya da icra takibinin yapıldığı tarihtir.
Somut uyuşmazlıkta, davacının iş sözleşmesini emeklilik koşulları sağlaması sebebiyle feshettiği ve kıdem tazminatına hak kazandığı sabit ise de, emeklilik koşullarının sağlandığına ilişkin belgenin işverene sunulduğunun kanıtlanmamasına göre, dava konusu kıdem tazminatı alacağına dava tarihinden itibaren faiz uygulanmasına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde fesih tarihinin faiz başlangıç tarihi olarak belirlenmesi hatalı olmuştur. Bu husus bozma sebebi ise de, hatanın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca halen yürürlükte olan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, temyiz olunan kararın hüküm sonucunun ilk bendinde yer alan “fesih tarihi olan 31.03.2013 tarihinden” şeklindeki ifadenin silinerek yerine "dava tarihi olan 03.01.2014 tarihinden" ifadesinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/03/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.