MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kişisel eşyanın iadesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; düğünde takılan ziynetlerini eşi askerde olduğu dönemde kayınvalidesinin "kızım ziynetlerini getir bizim eve koyalım" demesi üzerine kayınvalidesine teslim ettiğini, o günden sonra da ziynetlerini hiç almadığını, boşanma davası sürerken ortak konuttan sadece kıyafetlerini alarak ayrıldığını, düğünde takılan ziynetlerini ise davalının ailesiyle ortak yaşadığı konutta bıraktığını belirterek ziynet eşyalarının aynen iadesine, aynen iadesinin mümkün olmadığı takdirde fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 12.000 TL bedelinin ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı; davacı iddialarının gerçeği yansıtmadığını, örf adetleri gereği davacının tüm ziynet eşyalarını üzerinde taşıdığını, evden ayrılırken de tüm ziynet eşyalarını yanında götürdüğünü ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; davanın kabulüne, 7 adet 22 ayar cumhuriyet altını, 1 adet 22 ayar 90"lık (2,5"luk) altın, 1 adet 5 gram 14 ayar altın çerçevesi, 1 adet 4 gram 14 ayar küpe, 4 adet 13 gram 14 ayar yüzük, 1 adet 8 gram 22 ayar bilezik, 1 adet 11 gram 14 ayar bileklik, 5 adet 22 ayar çeyrek altın, 1 adet 14 gram 7 ayar bileklik çerçevesinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, aynen iadesi mümkün olmaması halinde 24/11/2015 tarihli bilirkişi raporunda belirlenen toplam 10.436,00 TL bedelin nakden davalıdan alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kişisel eşya niteliğinde olan ziynet eşyalarının aynen iadesi, olmadığı takdirde bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
Türk Medeni Kanunu’nun 6.maddesi hükmü uyarınca; kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür. Gerek doktrinde, gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere ispat yükü hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer. Öte yandan ileri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimse iddia ettiği olayı kanıtlamakla yükümlüdür.
Düğünde kadına takılan ziynet eşyaları kim tarafından takılmış olursa olsun kadına bağışlanmış sayılır. Ziynet eşyaları rahatlıkla saklanabilen, taşınabilen, götürülebilen türden eşyalardan olduğundan, olağan olan bu çeşit eşyanın kadının üzerinde olması ya da evde saklanması, muhafaza edilmesidir. Bunların davalı tarafın zilyetlik ve korumasına terk edilmesi olağan durumla bağdaşmaz. Bunun sonucu olarak normal koşullarda ziynet eşyalarının kadının üzerinde olduğunun kabulü gerekir.
Davacı, dava konusu ziynet eşyasının varlığını, bunların zorla elinden alındığını ve götürülmesine engel olunduğunu ispat yükü altındadır.
Davacı, evlilik sırasında takılan ziynet eşyalarının davalı eşinin askerde olduğu dönemde kayınvalidesine teslim ettiğini, ortak konuttan ayrılırken de ziynetlerini alamadığını sürmüş, davalı ise; ziynetlerin evden ayrılırken davacı tarafından götürüldüğünü savunmuştur.
Somut olayda; dinlenilen davacı tanıklarının beyanları incelendiğinde, ziynetlerin davacının kayınvalidesine verildiği ve ondan geri alınamadığına dair bilgilerinin bulunmadığı anlaşılmaktadır.
O halde mahkemece; davacı tanıklarının davacının iddiası konusunda bilgilerinin bulunmadığı, böylece davacının ziynetlerini kayınvalidesine verdiği ve ondan geri alamadığını ispat edemediği görülmekle davanın reddine karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 28/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.