Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, prime esas kazancın tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyulmak suretiyle yapılan yargılama neticesinde ilamında belirtildiği şekilde davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün ve temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
25.10.2017 tarihinde yürürlüğe giren 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 7. maddenin 3 ve 4. fıkrasına göre “12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun kanun yollarına ilişkin hükümleri, iş mahkemelerince verilen kararlar hakkında da uygulanır. Kanun yoluna başvuru süresi, ilamın taraflara tebliğinden itibaren işlemeye başlar.”denilmekte olup buna göre iş mahkemelerince verilip HMK hükümlerine göre temyiz edilen kararlarda temyiz süresi, 20.07.2016-24.10.2017 tarihleri arasında 8 gün, 25.10.2017 tarihinden sonra ise 2 haftadır.
Yine HMK 366. maddenin yollaması ile temyiz yolunda da uygulanan 346. madde uyarınca, temyiz dilekçesi kanuni süre geçtikten sonra verilirse, kararı veren mahkeme temyiz dilekçesinin reddine karar vermesi gerekir. Ancak temyiz edilen karar temyiz süresi geçtiği halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise, 01.06.1990 tarih, 1989/3 E, 1990/4 sayılı içtihadı birleştirme kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından temyiz talebinin süre yönünden reddine karar verebilecektir.
Davada ise, yukarıda sözü edilen yasa hükmüne aykırı olarak ek kararı temyiz eden davacı vekili tarafından temyiz dilekçesinin, yasal temyiz süresi içerisinde verilmediği anlaşılmaktadır.
Gerekçeli kararın davacı vekiline 29.11.2018 tarihinde tebliğ edildiği, davacı vekilinin ise 13.02.2019 tarihinde temyiz dilekçesi verdiği, bunun üzerine Mahkemece temyiz talebinin süresi geçtikten sonra yapılması nedeniyle temyiz talebinin süre yönünden reddine dair verilen 09.04.2019 tarihli ek kararın davacı vekiline 05.05.2019 tarihinde tebliğ edildiği, bu kararın davacı vekilince 17.04.2019 tarihli dilekçe ile temyiz edildiği anlaşılmıştır. Mahkemece verilen ek kararın; HMK 346. maddesindeki yönteme uygun olduğu anlaşıldığından, davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan 09.04.2019 tarihli “temyiz talebinin süre yönünden reddine ” ilişkin ek kararın onanması gerekmektedir.
S O N U Ç : Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararın ONANMASINA, 29.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.