Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/11686 Esas 2018/7185 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/11686
Karar No: 2018/7185
Karar Tarihi: 20.03.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/11686 Esas 2018/7185 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi         2017/11686 E.  ,  2018/7185 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

    DAVA TÜRÜ : ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı isteminin özeti:
    Davacı davalı ..."ye bağlı işyerinde, değişen alt işverenler nezdinde 13.04.2006 tarihinden itibaren özel güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, iş akdini aylık ücretinin geç ödenmesi, bir kısım işçilik alacaklarının ise hiç ödenmemesi nedeniyle 04.03.2014 tarihinde haklı nedenle feshettiğini beyanla, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
    Davalı cevabının özeti:
    Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
    Mahkeme kararının özeti:
    Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Temyiz:
    Karar süresi içinde davalılar vekillerince temyiz edilmiştir.
    Gerekçe:
    1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
    2-Hak kazanılan yıllık izin süresi ile ilgili uyuşmazlık bulunmaktadır.
    4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
    Kanun’un 53. maddesine göre de, işyerinde işe başladığı günden itibaren, deneme süresi de içinde olmak üzere, en az bir yıl çalışmış olan işçilere yıllık ücretli izin verilir... İşçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi, hizmet süresi;
    a) Bir yıldan beş yıla kadar (beş yıl dahil) olanlara ondört günden,
    b) Beş yıldan fazla onbeş yıldan az olanlara yirmi günden,
    c) Onbeş yıl (dahil) ve daha fazla olanlara yirmialtı günden,
    Az olamaz. (Ek cümle: 10/9/2014-6552/5 md.) Yer altı işlerinde çalışan işçilerin yıllık ücretli izin süreleri dörder gün arttırılarak uygulanır.
    Ancak onsekiz ve daha küçük yaştaki işçilerle elli ve daha yukarı yaştaki işçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi yirmi günden az olamaz.
    Yıllık izin süreleri iş sözleşmeleri ve toplu iş sözleşmeleri ile artırılabilir.
    Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının 7 tam yıl hizmet süresi olduğu ve 42 günlük izin hakkını kullanmış bulunduğu tespit edilmesine karşılık, kıdemine göre 20 gün izin hakkı olduğu, buna göre ise 80 gün bakiye yıllık izne hak kazandığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Oysa, 4857 sayılı İş Kanunu"nun yukarıda belirtili 53. maddesine uygun şekilde yapılan hesaplamaya göre, davacının hak kazandığı izin süresi 110 gün olmakla, kullandığı izin süresi mahsup edildiğinde bakiye 68 gün yıllık izin kullanma hakkı kaldığı anlaşılmaktadır. Bu tespite göre ise, yıllık izin ücret alacağının hatalı şekilde belirlenerek hüküm altına alınması bozmayı gerektirmiştir.
    Sonuç:
    Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.03.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.

















    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.