Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14637 Esas 2019/22494 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14637
Karar No: 2019/22494
Karar Tarihi: 09.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14637 Esas 2019/22494 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda sanık kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Yargıtay Ceza Dairesi, sanığın daha önceki daha az cezalı suçundan dolayı tekerrür hükümleri uygulanırken, daha ağır cezalı suçundan dolayı verilen mahkumiyetin tekerrüre esas alınmaması nedeniyle kararı bozmuştur. Sanık hakkında verilen cezanın tekerrür hükümlerine göre yeniden düzenlenmesi ve infaz edilmesi kararı ise Yargıtay tarafından onanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nın 53/1, 106/2-c, d ve 62, 58, 5275 sayılı Kanun'un 108/2 ve 1412 sayılı CMUK'un 321, 322 ve 326 maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/14637 E. , 2019/22494 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi dikkate alınarak, en ağır cezayı içeren Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 10.04.2012 tarih, 2008/275 Esas, 2012/68 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 106/2-c, d, 62 maddeleri gereğince hükmedilen 2 yıl 1 ay hapis cezasına ilişkin mahkûmiyetin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, sanığın adli sicil kaydında yer alan ve daha az ceza içeren mahkûmiyetinin tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, sanık hakkında kurulan hükümden 5237 sayılı TCK."nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulamasına ilişkin paragrafların çıkartılarak yerlerine "Sanığın, tekerrüre esas mahkumiyetlerinden en ağır ceza hükmünü içeren Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 10.04.2012 tarih, 2008/275 Esas, 2012/68 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 106/2-c, d,62 maddeleri uyarınca verilen ve 03.07.2013 tarihinde kesinleşen 2 yıl 1 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrrüre esas alınmasına, sanık hakkında hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına, 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.06.2011 tarihli, 2011/2-60 Esas - 2011/126 Karar sayılı kararında ayrıntıları belirtildiği üzere, 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi uyarınca mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktar bakımından, Tosya (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 03.10.2006 tarih, 2006/134 Esas, 2006/175 Karar sayılı ilamında hakaret suçundan verilen ceza miktarının esas alınmasına" şeklindeki paragrafın eklenmesine sureti ile hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.