Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14615 Esas 2019/22493 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14615
Karar No: 2019/22493
Karar Tarihi: 09.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14615 Esas 2019/22493 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Karar temyiz edilmiş ve yapılan incelemeler sonucunda, sanık hakkındaki mahkumiyet kararı uzlaşmaya tabi olduğu için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, oluşa ilişkin anlatımların farklı olduğu, tanık bulunmadığı ve karşılıklı kavga şeklinde yaşanan olayda, ilk haksız hareketin belirsiz olduğu için sanıklar lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Sanıkların tekerrüre esas sabıka kayıtları nedeniyle cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Son olarak, Anayasa Mahkemesi'nin bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2. maddesi (kasten yaralama suçu)
- 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri (uzlaştırma işlemi)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi (haksız tahrik hükümleri)

3. Ceza Dairesi 2019/14615 E. , 2019/22493 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ..."ın temyiz dilekçesi içeriğinin sanık sıfatına yönelik olup hakkında verilen mahkumiyet hükmünü temyiz ettiği anlaşılarak yapılan incelemede
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanık ... "ın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçunun uzlaşmaya tabi olduğu, sanık ..."in soruşturma aşamasında alınan beyanında uzlaşmak istediğini bildirdiği ancak katılan ..."a uzlaşma teklif edilmediği anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince sanık ve katılan arasında uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
2) Oluşa ilişkin taraf anlatımlarının farklı olduğu, olayı gören tanığın bulunmadığı ve karşılıklı kavga şeklinde yaşanan olayda, sanıkların aksi kanıtlanamayan savunmaları karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında da kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiğinin belirtilmesi karşısında, somut olayda sanıklar lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiği gözetilmemesi,
3) Tekerrüre esas sabıkası olan sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi uyarınca cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilirken, TCK"nin 58/6-7. maddesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına da karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 09.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.