Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6715 Esas 2018/4683 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Asıl Karar :Sanıklar için mahkumiyet
Ek Karar :Sanık ... için infazın durdurulması

A- Sanık ... hakkında "2007, 2008, 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek" suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde inceleme mercii Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğundan, mahkemenin 14.05.2014 tarihli kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanık ..."ın yokluğunda verilen hükmün sanığın savunmasında belirttiği ve aynı zamanda MERNİS adresi olan adresine 15.01.2014 tarihinde Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesi uyarınca tebliğ edildiği, ancak bu tebliğin sanığın bu adresten sürekli ayrılıp ayrılmadığı veya bu adreste bulunmama (oturmama) sebebine ilişkin herhangi bir şerh içermediği bu nedenle usulsüz olduğu tespit edilmiş ise de; sanığın 10.02.2014 tarihinde parmak izi alınmak suretiyle yapılan tebliğ ile gerekçeli kararı öğrendiği, 05.05.2014 tarihli temyiz dilekçesinde gerekçeli kararı tebliğ almadığına ve parmak izi alınmak suretiyle yapılan tebliğe ilişkin bir itirazının da bulunmadığı, ayrıca İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2012/1134 Esas, 2013/842 Karar sayılı ilamının 15.03.2014 tarihinde infazına başlanıldığı ve sanığın hükmü ikinci kez 15.03.2014 tarihinde öğrendiği de gözetildiğinde, sanığın hükmü öğrenme üzerine yasal süresinden sonra 05.05.2014 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından, tebliğnamede bu yönde belirtilen görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanığın yokluğunda verilip, 10.02.2014 tarihinde bizzat kendi imzasına tebliğ edilen hükmü, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süresinden sonra, 05.05.2014 tarihli dilekçe ile temyiz ettiği anlaşılmakla, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
B- Sanık ... hakkında "2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak" suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
2008 takvim yılı için faturaların en son Ocak ayı KDV beyannamesinde kullanılması nedeniyle suç tarihinin "25.02.2008" olduğu, 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesinde temel cezanın üç yıldan beş yıla kadar hapis cezası olarak düzenlendiği ve mahkemenin uygulamasında isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından tebliğnamede bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilememiş, aynı takvim yılı içerisinde birden fazla sahte fatura kullanan sanık hakkında zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliği aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezaları artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı sebeplerin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 17.05.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.