Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/11965 Esas 2018/7149 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkili davacının davalı işyeri nezdinde 20.05.2005-31.12.2012 tarihleri arasında muhasebeci ve hasar sorumlusu olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işveren tarafında haksız yere feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma alacağı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma alacağı bulunduğunu iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışma alacağının ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, bu çalışmalarının bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre bu çalışmaların olup olmadığı araştırılmalıdır. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, davacı yaz aylarında 08:15-19:00; kış aylarında 08:15-18:00; her cumartesi 08:15-16:00 veya 18.00 saatleri arasında çalıştığını beyan etmiş olup, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanıklarının beyanları doğrultusunda kış saati uygulandığı aylarda haftada üç gün 08:15-18:00, haftada iki gün 08:15-22:00, cumartesi günleri 08:15-16:00 saatleri arasında; yaz saati uygulandığı aylarda ise haftada üç gün 08:15-19:00, haftada iki gün 08:15-22:00, cumartesi günleri 08:15-16:00 saatleri arasında çalışıldığı kabul edilmek suretiyle fazla mesai ücreti hesaplanmıştır. Davacı tanıkları beyanı, dava dilekçesinde belirtilen davacı talebini aşar mahiyettedir. Bu sebeple davacı talebi doğrultusunda, davacının yaz aylarında haftanın beş günü 08:15-19:00; kış aylarında ise haftanın beş günü 08:15-18:00; cumartesi günleri 08:15-16:00 saatleri arasında çalışıldığı kabul edilmek suretiyle hesaplama yapılşması gerekirken talebi aşar mahiyette yanlış değerlendirme yapılarak fazla mesai alacağının hesaplanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.