... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ...5. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 07/06/2016 gün ve 2016/77-2016/163 sayılı hükmün davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

K A R A R

Davacı, avukat olduğunu, dava ve işlerini takip ettiği davalı ... ile hakkında tefrik kararı verilen ..."un şahsına ait cep telefonu ve dizüstü bilgisayarı güveni kötüye kullanmak suretiyle aldıklarını, ... 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/491 esas sayılı davasında güveni kötüye kullanmak suçundan mahkumiyetlerine karar verildiğini, ancak telefon ve bilgisayarın iade edilmediğini, bunun üzerine başlattığı icra takibinin haksız itiraz sonucu durduğunu ileri sürerek itirazın iptaline ve inkar tazminatına karar verilmesini istemiş; 07.06.2016 tarihli celse davalı ... hakkındaki talebinin cep telefonuna ilişkin olduğunu belirtmiştir.
Davalı, davanın zamanaşımına uğradığını savunarak reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın zamanaşımına uğradığı gerekçesiyle reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir.
Dava, itirazın iptali davası olup, takip miktarı 5.500,00 TL olmakla birlikte davacı, 07.06.2016 tarihli celse davalı hakkındaki talebinin cep telefonu ile sınırlı olduğunu bildirdiği gibi temyiz dilekçesinde de bu hususu belirterek dosyaya sunmuş olduğu 169,99 TL"lik cep telefonu faturasının esas alınması gerektiğine yönelik beyanı karşısında davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 02/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.