MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık ... müdafiinin, sanık hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın savunmasının alındığı 16/01/2016 tarihli duruşmada müdafii istemediğini belirttiği gibi 5271 sayılı CMK"nın 150/2-3. maddesi gereğince de sanığa zorunlu müdafii atanmasını gerektirecek bir durum bulunmadığı, Yargıtay 22. Ceza Dairesinin 22/06/2016 tarihli 2016/5896 E., 2016/10825 K. sayılı ilamı uyarınca kararın sanığa 27/07/2016 tarihinde tebliğ edildiği ve sanığın hükmü temyiz etmediği anlaşıldığından, hükmü temyize yetkisi bulunmayan sanık müdafiinin temyiz isteminin, 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
3-Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a-Dosya kapsamından mağdurun organizasyon işi yaptığı ve organizasyon olduğu için kapıyı kilitlemeden aşağıya indiği sırada hırsızlık olayının meydana geldiğinin anlaşılması karşısında, iş yerinin girilmesi mutad yerlerden olup olmadığı gerektiğinde mahallinde yapılacak keşif ile belirlenerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tartışılması gerekirken eksik araştırma ve inceleme sonucunda yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
b-İş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK"nın 116/2. maddesi uyarınca belirlenen temel cezanın “6"şar ay hapis” yerine “6"şar hapis” yazılması, suçun birden fazla kişi tarafından işlenmesi nedeniyle cezadan artırım yapılırken uygulama maddesinin aynı Kanun"un “119/1-c maddesi” yerine “119/2-c maddesi” yazılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 16/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.