19. Ceza Dairesi Esas No: 2020/1652 Karar No: 2020/7878
5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2020/1652 Esas 2020/7878 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık suçundan verilen mahkumiyet hükmünün temyiz edilemeyeceğine dair kanun maddelerini açıklayarak, sanığın temyiz talebinin reddine karar verdi. 6217 sayılı Kanun'un 23. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dahil adlî para cezasına mahkumiyet hükümlerine karşı istinaf ve temyiz yoluna başvurulamayacağı belirtildi.
19. Ceza Dairesi 2020/1652 E. , 2020/7878 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık HÜKÜM Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü: 14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu ve hükmedilen adli para cezasının miktarı itibariyle kesin olan hükümdeki kanuna aykırılıkların bozulması ve düzeltilebilmesi için 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereği kanun yararına bozma yoluna başvurulabileceği mümkün olduğu cihetiyle, sanığın TEMYİZ TALEBİNİN, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE, 22.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.