Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15408 Esas 2019/22390 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15408
Karar No: 2019/22390
Karar Tarihi: 05.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15408 Esas 2019/22390 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanıkların bir kavgada kasten yaralama suçundan mahkumiyetleri kararlaştırıldı. Ancak, dosyadaki belgelerin incelenmesine dayanarak, hükmün açıklanmasının geri bırakılması konusunda Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bir kararı olduğu tespit edildi ve bu nedenle bu konuda temyiz yapılamayacağına karar verildi. Diğer temyiz sebepleri reddedildi, ancak sanıkların eylemlerinin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesinde belirtilen haksız tahrik hükümlerine uygunluğu tartışmasız bırakıldı. Sanıkların aynı fikir ve eylem birliği içinde hareket ettikleri ve mağdurlara saldırdıkları kabul edilerek, bir sanığın cezasının artırılması gerektiği ve diğer sanıkların hukuki durumun yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varıldı. Kararda, TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi de ele alındı.
Kanun maddeleri:
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/12. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29., 37/1., 86/3-e, 53. maddeleri

3. Ceza Dairesi 2019/15408 E. , 2019/22390 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ..."ın, mağdur ..."ı kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı Kararı ve 5271 sayılı CMK"nin 231/12. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın itirazı kabil kararlardan olup temyizi mümküm bulunmadığından dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2) Sanık ..."nün, mağdurlar ... ve ..."ı, sanık ..."ın, mağdur ..."ı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Oluşa, tüm dosya içeriği ve kabule göre, önceden birbirlerini tanımayan tarafların farklı araçlarla trafikte seyir halinde oldukları sırada, yol verme nedeniyle çıkan ve kimin tarafından başlatıldığı tespit olunamayan tartışma ve akabinde gelişen karşılıklı kavga sırasında sanıkların atılı suçları işlemiş olmaları karşısında; sanıklar lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda (1/4) uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışmasız bırakılması,
b) Sanıkların aynı fikir ve eylem birliği içerisinde mağdurlara saldırdıkları, sanık ..."nün bıçakla, sanık ..."ın yumruk ve tekme ile vurmak suretiyle mağdurlar ... ve Muhammet"i yaraladıklarının kabul edilmesine göre, sanıkların iştirak halinde eylemlerini gerçekleştirmeleri nedeniyle sanık ..."ın cezalarından 5237 sayılı TCK"nin 37/1.maddesi delaletiyle TCK"nin 86/3-e maddesi uyarınca arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiilerinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanık ..."a verilecek ceza miktarları açısından kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 05.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.