Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/163 Esas 2014/7978 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Mersin 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 01/10/2013
Numarası : 2012/712-2013/471

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı iş akdinin haksız olarak sona erdirildiğini öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalılar ayrı ayrı davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece; davalı Üniversitenin üst işveren, diğer davalıların temizlik ihalelerini alan alt işverenler olduğu, alt işverenler arasında kesintisiz işyeri devrinin yapıldığının kabülünün gerektiği, davalı işverenlerin feshin haklı olduğunu ispatlayamadığı, ibraname içeriği ile birlikte değerlendirildiğinde davacının fazla çalışma olgusunu ispatladığı davacı tarafın hafta tatillerinde çalışma ve ulusal bayram genel tatillerde çalışma olgusunu ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının kıdem tazminatından hangi miktardan hangi davalının ne kadar sorumlu olduğu konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşyeri devri halinde kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. 1475 sayılı Yasanın 14 üncü maddesinin ikinci fıkrasında, devreden işverenin sorumluluğu bakımından bir süre öngörülmediğinden, 4857 sayılı Yasanın 6 ncı maddesinde sözü edilen devreden işveren için öngörülen iki yıllık süre sınırlaması, kıdem tazminatı bakımından söz konusu olmaz. O halde kıdem tazminatı işyeri devri öncesi ve sonrasında geçen sürenin tamamı için hesaplanmalı, ancak devreden işveren veya işverenler bakımından devir aldıkları dönem ve kendi dönemleri ile devir tarihindeki ücret ile sınırlı sorumluluk belirlenmelidir.
Feshe bağlı diğer haklar olan ihbar tazminatı ve kullanılmayan izin ücretlerinden son işveren sorumlu olup, devreden işverenin bu işçilik alacaklarından herhangi bir sorumluluğu bulunmamaktadır.
İşyerinin devredildiği tarihe kadar doğmuş bulunan ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücretlerinden 4857 sayılı Kanunun 6 ncı maddesi uyarınca devreden işveren ile devralan işveren müştereken müteselsilen sorumlu olup, devreden açısından bu süre devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlıdır. Devir tarihinden sonraki çalışmalar sebebiyle doğan sözü edilen işçilik alacakları sebebiyle devreden işverenin sorumluluğunun olmadığı açıktır. Bu bakımdan devirden sonraya ait ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücreti gibi işçilik alacaklarından devralan işveren tek başına sorumlu olacaktır.
Somut olayda; asıl işveren olarak davalı M.. R.. ve son işveren olarak da davalı Ö.. Nakliyat Gıda...Ltd Şti"nin kıdem tazminatının tamamından müteselsilen sorumlu olmaları doğru ise de; 31.12.2000 tarihinde işyerini devreden davalı Ü.. Gıda ve Tüketim ….Ltd Şti"nin devir tarihindeki süre ve ücret ile sınırlı olmak üzere ve devir tarihinden önceki kıdem tazminatından sorumlu tutulması gerekirken tüm süreye ve son ücrete göre müteselsilen sorumlu tutulması hatalıdır.
3-Yine yukarıdaki ilke doğrultusunda davalılar arasındaki fazla çalışma miktarının tam olarak belirlenip taleple sınırlı olarak davalılardan tahsiline karar verilmesi gerekirken tarafların sorumlu olacakları fazla çalışma alacağı ayrıştırılmadan hüküm kurulmuş olması da ayrı bir bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, 14/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.