Kasten yaralama - hakaret - tehdit - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15231 Esas 2019/22388 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15231
Karar No: 2019/22388
Karar Tarihi: 05.12.2019

Kasten yaralama - hakaret - tehdit - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15231 Esas 2019/22388 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, şüpheli hakkında kasten yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından mahkumiyet hükmü verdi. Karar temyiz edildi ve Yargıtay 3. Ceza Dairesi, sanığın kasten yaralama ve hakaret suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemini reddetti. Ancak, tehdit suçundan verilen mahkumiyet hükmü için yeni bir karar verilmesi gerektiğine karar verildi. Yeni kararda ceza verilecek suça ilişkin kanıtların ve gerekçelerin açıkça belirtilmesi gerektiği vurgulandı. Ayrıca, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesindeki bazı hükümlerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle, sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararda, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 26. maddesiyle eklenen geçici 2. madde ve 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 321. maddeleri de belirtildi.

3. Ceza Dairesi 2019/15231 E. , 2019/22388 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret, tehdit
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakındaki Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanık müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık hakkında tehdit suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Yargıtay incelemesine tabi olacak ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hükmün, açıklanmasına karar verilecek yeni hüküm olduğu, bu nedenle kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan ve yeterli gerekçe gösterilmeden yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle Anayasa"nın 141. ve 5271 sayılı CMK"nin 34. ve 223., 230. maddelerine aykırı davranılması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.