Mahkemesi : Mersin 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 16/07/2013
Numarası : 2008/565-2013/540

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı, davalı O.. Beton A.Ş"nin taşeron firması olan S.. A.Ş."de mikser operatörü olarak çalışırken iş akdinin haksız ve bildirimsiz olarak feshedildiğini öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, hafta tatili, genel tatil, yıllık izin ve 825,00 TL ücret alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalı S.. A.Ş. vekili, davacının çalışmalarının kesintili olduğunu, yıllık izinlerini kullandığını, işyerinde fazla çalışma, hafta tatili ve bayram çalışması yapılmadığını, alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının asgari ücretle çalıştığını, davalı O.. Beton A.Ş. vekili, davacının diğer davalı şirket çalışanı olduğunu, şirketin kuruluş tarihinin 30/3/2004 olduğunu, alacakların zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemişlerdir.
Mahkemece son bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının çalışma süresi, çalışmanın aralıksız olup olmadığı ve buna bağlı olarak da kıdem tazminatının hesaplanması konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı, davalı işyerinde 07.05.1996-07.09.2008 tarihleri arasında aralıksız çalıştığını iddia etmiş, davalı taraf ise davacının aralıklı çalıştığını, 30.07.2000 tarihinde kendi isteğiyle ayrıldığını daha sonraki çalışmalarından tazminat ve alacağının bulunmadığını savunmuştur.
Mahkemece, davacının 30.07.2000 tarihine kadar olan çalışmaları 31.01.2001 tarihinde başlayan çalışmaları ile birleştirilmiş, 30.07.2000-31.01.2001 tarihleri arasındaki 1581 işyeri sicil numaralı işyerinde geçen süre ise dışlanmıştır.
Dosya içerisinde 07.05.1996-03.09.1998, 05.11.1998-30.07.2000, ve 01.01.2002-31.12.2002 ve 08.11.2005-17.09.2008 tarihleri arasındaki çalışma dönemlerine ilişkin tarihsiz ibranameler bulunmakta, 05.11.1998-30.07.2000 tarihleri arasındaki döneme ait ibranamenin altında ise el yazısı ile "" kendi isteğimle ayrılıyorum"" şerhi yer almaktadır. Davacı bu ibranamelerin çalışırken baskı altında alındığını ve geçerli olmadığını, 08.11.2005-17.09.2008 tarihli ibranamede zaten imzasının dahi bulunmadığını iddia etmiş, davalı ise ibranamelerin geçerli olduğunu savunmuştur. Mahkemece 07.05.1996-03.09.1998 tarihleri arasındaki çalışmanın kıdem ve ihbar tazminatları ödenerek tasfiye edilmiş olduğu, diğer çalışma dönemlerine ilişkin ibranamelerin ise geçerli olmadığı kabul edilmiştir. Dolayısıyla 05.11.1998-30.07.2000 tarihleri arasındaki dönemin istifa ile sona erdiği savunmasına da itibar edilmemiştir.
Ne var ki; davacının çalışmış olduğu 20.09.2000-31.01.2001 tarihleri arasındaki 1581 sicil numaralı işyerinin hangi işyeri olduğu ve davalılarla ilişkisi araştırılmadığı gibi 05.11.1998-30.07.2000 tarihleri arasındaki çalışma dönemine ilişkin ibranamenin altında el yazısı ile yazılan "" kendi isteğimle ayrılıyorum"" şerhi de mahkemece usulünce irdelenmemiştir. Gerçekten, bahsi geçen 1581 sicil numaralı işyeri davalılardan birine ait ise veya davalılar ile organik bağı olan bir işyerine ya da davalılardan iş alan bir taşerona ait ise bu sürenin dışlanması isabetsizdir. 1581 sicil numaralı işyeri yukarıdaki ilkeler doğrultusunda araştırılıp belirlenmeli ve bu işyerindeki çalışmaya göre de, 05.11.1998-30.07.2000 tarihleri arasına ilişkin ibraname yeniden değerlendirilmelidir. Değerlendirme sırasında, davacı isticvap edilerek ibraname ile ilgili beyanı alınmalı, ibraname altındaki el yazısı davacıdan sorulmalı, gerçek amaç belirlenmeli ve sonucuna göre bir karar verilmelidir.
3-Taraflar arasında davacının aldığı ücret konusunda da uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı en son olarak, 825,00 TL aylık ücret aldığını iddia etmiş, davalı ise davacının asgari ücret ile çalıştığını savunmuştur. Taraflar arasında ücretin ihtilaflı olduğu durumlarda emsal ücret araştırması yapılması Yargıtay"ın yerleşmiş içtihadıdır. Davacının yaptığı iş, çalıştığı süre, mesleki kıdemi bildirilerek emsal ücret araştırması yapılması gerekirken, işyeri kayıtlarına itibar edilerek yapılan hesaplamaya göre karar verilmiş olması bozma nedenidir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 14/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.