Mahkemesi : Adana 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 28/11/2013
Numarası : 2010/144-2013/692

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde Bölge Satış Yönetmeni olarak çalıştığını, işin ifası ve işin gereği tamamen davalı şirketin giderlerini karşılamak üzere yaptığı ödemeleri ve şirketin çeşitli borçlarının ödenmesi açısından fatura ve ekstrelerin ödemelerini yaptığını, yaptığı bu ödemelerin davalı şirket tarafından kendisine bir türlü ödenmediğini, ödeme yapmaya yanaşmayan davalının iş sözleşmesini feshetmesi üzerine işe iade davası açtığını ve işe iadesine karar verildiğini, icra takibine dayanak belgede belirtildiği üzere kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ve ödenmeyen ücret alacağının da bulunduğunu belirterek itirazın iptaline, takibin devamına, %40 dan aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davacının işyerinde pazarlama memuru olarak çalışmakta iken iş bağlantısı kurduğu firmalara kendisini firma sahibi olarak tanıttığını, kendi adına davalı firmadan farklı olarak bazı ürünleri pazarlamaya başladığını, davacının iddiasının aksine işe iade davasında alınan bilirkişi raporunda davacının işyeri sahibi olarak kendini tanıtması durumu işçi davranışlarından kaynaklanan geçerli bir fesih nedeni olduğunu kabul etmiş ancak davalı işverenin fesih bildirimini yazılı olarak yapmadığı gerekçesiyle açılan işe iade davasının kabul edilmesini gerektiğini belirttiğini, işe iade davasının derdest olup henüz kararın kesinleşmediğini, davacının iddia ettiğinin aksine davacı tarafından şirket adına davacının kendi cebinden yaptığı hiçbir harcama olmadığını, davacının cesinden karşıladığı bir hacama olmadığı gibi elinde belgelerinin olduğunu iddia ettiği harcamaların da davalı firma tarafından ödemesi yapılması için davacıya verilen paralarla yapılan harcamalar olduğunu, davacının asgari ücretle çalışan vasıfsız bir işçi olduğunu, bu sınıfta ve bu maaşla çalışan bir işçinin, davacı tarafın iddia ettiği harcamaları cebinden karşılamasının mümkün olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporları uyarınca davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda davacının alacaklı olduğunu ve çalıştığı şirket yararına Vatan Bilgisayardan aldığını iddia ettiği diz üstü bilgisayar karşılığının alacak hesabında, mahkemece itibar edilen bilirkişi raporunda gözardı edildiği anlaşılmıştır. Kaldı ki bu husus dosya da sunulu olan 24.10.2013 tarihli bilirkişi raporunda da tespit edilmiştir. Mahkemece, davacının Vatan Bilgisayardan şirket adına bedelini ödeyip aldığı diz üstü bilgisayar bedelinin de yapılan masraflar içinde değerlendirilip dava konusu alacak miktarına eklenmeksizin hesaplama yapan denetime elverişli olmayan bilirkişi raporuna itibar edilerek yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli görülmemiştir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, 14/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.