Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/27147 Esas 2020/1506 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş akdinin feshi üzerine açtığı işe iade davası neticesinde işe iade kararı verildiği, süresinde işe başlatma talep edildiği halde işe başlatılmadığı, ödenmesi gereken kıdem ve ihbar tazminatı, 4 aylık boşta geçen süre ücreti, işe başlatmama tazminatı, ikramiye, prim, izin yardımı, yevmiye alacağı ile yıllık izin ücretinin ödenmediği iddiası ile bu alacakların hüküm altına alınmasını tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe :
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin bakiye yıllık izin ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut uyuşmazlıkta; Dava dilekçesinde hesaplanacak kıdeme göre belirlenecek ve daha önce kullandırılmayan yıllık izin ücretlerinin hüküm altına alınması talep edilmiştir. Bilirkişi raporunda davacının tüm çalışma süresine göre bakiye yıllık izin ücreti hesaplanması üzerine, davacı vekili 23/03/2016 havale tarihli ıslah dilekçesi ile davacının 1996-2011 yılları arası yıllık izinlerinin kullandırıldığını, 26/05/2012 tarihinde 2012 yılı için hak edilen yıllık iznin ücretinin kullandırılmadığını beyan etmiştir. Mahkemece hizmet süresine eklenen sürede dikkate alındığında davacının 32 günlük yıllık izini hak kazandığı, söz konusu bu yıllık iznin kullandırıldığı yada ödendiğinin ispat edilemediği gerekçesi ile davacı vekilinin ıslah dilekçesinde beyan ettiği tutar üzerinden yıllık izin ücreti alacağı hüküm altına alınmış, karar davacı vekili tarafından temyiz edilmemiştir.
Dosya kapsamı ve karar gerekçesi göz önünde bulundurulduğunda, kesinleşen işe iade kararı sonrası usulüne uygun işe başlatma talep edilmesi nedeniyle eklenmesi gereken 4 aylık boşta geçen sürenin ilavesi ile oluşan yeni kıdem süresine göre hak edilen yıllık izin ücreti dava konusu edilmiş ve hüküm altına alınmış ise de, davacının geçersiz fesih tarihindeki 17 yıl 1 ay 17 günlük çalışma süresine 4 aylık boşta geçen süre ilave edildiğinde, bir tam yıllık çalışma tamamlanarak yeni bir yıllık izine hakkı doğmadığından, yıllık izin ücreti talebinin reddi gerekir iken, yanılgılı değerlendirme yazılı gerekçe ile yıllık izin ücreti alacağının hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 04/02/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.