Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/7887 Esas 2019/15559 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7887
Karar No: 2019/15559
Karar Tarihi: 15.10.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/7887 Esas 2019/15559 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçlamasıyla verilen mahkumiyet hükmünün tebliğiyle ilgili olarak Tebligat Kanunu'na atıfta bulundu. Kanun gereği, önce bilinen en son adres esas alınarak tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek tebligat yapılması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, kararda bu yöntemin tam olarak uygulanmadığına işaret edilmiş ve mahkeme kararının tebliği açısından geçersiz olduğu belirtilmiştir. Gerekçeli karar ile sanığın temyiz dilekçesinin öncelikle mağdurun kovuşturma aşamasında bildirdiği adresine usulüne uygun olarak tebliğinin yapılması, bu adresine tebliğ yapılamaması halinde mağdurun güncel MERNİS adresine usulüne uygun olarak tebliği ile tebligat ilmühaberi ile birlikte verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklenerek incelenmek üzere iadesinin sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na gönderilmesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrası
- Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi
- Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi
- Tebligat Kanunu'nun 23/1-8
- Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi

2. Ceza Dairesi 2019/7887 E. , 2019/15559 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, katılan ..."in yokluğunda verilen hükmün tebliği gerektiği halde, hükmün doğrudan adres kayıt sistemindeki adresinde, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre yapılan karar tebliği işleminin geçersiz olması karşısında, gerekçeli karar ile sanığın temyiz dilekçesinin öncelikle katılan ..."ın kovuşturma aşamasında bildirdiği adresine usulüne uygun olarak tebliğinin yapılması, bu adresine tebliğ yapılamaması halinde katılanın güncel MERNİS adresine usulüne uygun olarak tebliği ile tebligat ilmühaberi ile birlikte verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklenerek incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE,15/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.