Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/27140 Esas 2022/1007 Karar Sayılı İlamı

Sanık ... hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı suçundan gerçekleştirilen yargılama sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 20.02.2014 gün ve 2012/387 Esas, 2014/36 Karar sayılı hükmün sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 23.12.2020 gün ve 2016/9806 Esas, 2020/6252 sayılı bozma kararına mahkemece direnilerek kurulan 01.04.2021 gün ve 2021/23 Esas, 2021/103 Karar sayılı hükmün sanık müdafisi ile ... vekilince temyiz edilmesi nedeniyle Dairemize gönderilen dosya 02.12.2016 günlü, 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin iki ve üçüncü bentlerine istinaden tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelemesine gelince;
Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 23.12.2020 gün ve 2016/9806 Esas, 2020/6252 sayılı bozma kararı usul ve kanuna uygun olup, mahkemece anılan ilama yönelik kurulan 01.04.2021 gün ve 2021/23 Esas, 2021/103 Karar sayılı direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görülmediğinden Reddiyle, dosyanın 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin üçüncü bendine istinaden anılan direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.