Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4984 Esas 2019/15522 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4984
Karar No: 2019/15522
Karar Tarihi: 15.10.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4984 Esas 2019/15522 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2019/4984 E. ve 2019/15522 K. numaralı kararda, sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçuna yönelik olarak verilen adli para cezası hükmü, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hüküm olarak kabul edildiği için temyiz edilemez. Hırsızlık suçuna yönelik hüküm ise Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da dikkate alınarak onanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri: 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/4984 E. , 2019/15522 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 15/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.