Mahkeme : 2. Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen 03.04.2012 tarih – 2011/487 esas ve 2012/520 karar sayılı “tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin” uygulanmasına ilişkin ilamın sanığın ifadesinde beyan ettiği aynı zamanda mernis adresi de olan adrese gönderildiği, tebligatın sanığın adres bırakmadan taşındığından bahisle iade edilmesi üzerine, bu sefer tebligatın usulsüz olarak Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre tebliğ edilerek kararın 12.07.2012 tarihinde kesinleştirildiği anlaşılmakla, usulsüz olarak kesinleşen karardan sonra Mahkemenin yapmış olduğu işlemlerin hukuki geçerliliğinin bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın 15.01.2014 tarihli temyiz dilekçesinin 03.04.2012 tarih ve 2012/487 esas ve 2012/520 karar sayılı tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik itiraz dilekçesi niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, bu suçla ilgili olarak kararın incelenmeksizin, dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 08/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.