Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12455 Esas 2019/15515 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12455
Karar No: 2019/15515
Karar Tarihi: 15.10.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12455 Esas 2019/15515 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, sanığa yokluğunda verilen kararı içeren davetiyenin doğrudan MERNİS adresine çıkarılan ve Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işlemi usule aykırı olduğundan karar bozulmuştur. Sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüştür ve yerel mahkemede sanığın ölüm nedeniyle hakkında düşme kararı verilip verilmeyeceği değerlendirilmelidir. Kanun maddeleri ise Tebligat Kanunu'nun 10/2, 21/1, 21/2, 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2'dir.

2. Ceza Dairesi 2019/12455 E. , 2019/15515 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, sanığa yokluğunda verilen kararı içeren davetiyenin tebliği için sanığın MERNİS adresine doğrudan “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işlemi usule aykırı olduğundan sanığın 25.11.2015 günlü temyizi süresinde kabul edilerek yapılan incelemede;
UYAP ortamından alınan nüfus kayıt örneğine göre, sanığın karar tarihinden sonra, 06.07.2017 tarihinde öldüğü anlaşılmakla, TCK’nın 64/1 ve CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca, ölüm nedeniyle hakkında düşme kararı verilip verilmeyeceğinin yerel mahkemece değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan sebepten dolayı BOZULMASINA, 15/10/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.