MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, ücret alacağı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Yerel mahkeme kararının davalı tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 27.04.2016 gün 2015/840 Esas, 2016/10522 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, davacı tanıklarının işten çıkış saatinin bir kısmının 19.30, bir kısmının saat 20.00, bir kısmının saat 21.00 olarak beyan etmesi karşısında fazla mesai hesabında ortalama olarak tespit edilen saat 20.00 nin esas alınmasında kanuna aykırı bir yön bulunmadığı davacı tanıklarının ilk dinlendikleri 2009 yılının üzerinden uzunca bir zaman geçmiş olması ve tanıkların beyanlarında belirttikleri saatlerin davanın açılış tarihinde nazara alınarak hatırladıkları tarih olması, bu aşamadan sonra davacı tanıklarının mesainin bitiş saati konusunda yeniden dinlenmelerinin çelişkiyi gidermekten çok tanıkları zorlayıcı nitelikte olacağı gerekçeleri ile bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararı davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6763 sayılı kanunun 45. maddesi ile eklenen 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici dördüncü maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Dairemizin “Fazla çalışma ücretinin hesabına esas alınan davacı tanıklarının beyanları arasında mesainin bitiş saati konusunda çelişki bulunmaktadır. Davacı tanıkları yeniden dinlenerek bu çelişki giderilmeden davacının 08.00-20.00 saatleri arası çalıştığı kabul edilerek hesaplanan fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınması hatalıdır.” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 4. maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 09.02.2017 tarihinde oy birliği ile karar verildi.