Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7241 Esas 2020/4672 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7241
Karar No: 2020/4672
Karar Tarihi: 16.09.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7241 Esas 2020/4672 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık sürücünün sevk ve idaresindeki araç ile ilköğretim okulu önündeki yolda seyir halinde giderken, park halindeki aracın önünden aniden yola giren 9 yaşındaki çocuğa çarpması sonucunda çocuğun ağır kemik kırığı oluşmuştur. Aslıye Ceza Mahkemesi, taksirle yaralama suçundan sanığın kusurunun bulunmadığı gerekçesiyle beraat kararı vermiştir. Ancak, temyiz itirazları sonucu yapılan incelemelerde, sanığın üzerine atılı suçun unsurları itibarı ile oluşmadığından bahisle ve uygulama maddesi de gösterilmeyerek sanık hakkında beraat hükmü kurulmasının kanuna aykırı olduğu ve hükmün BOZULMASINA karar verilmiştir. Yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun CMK'nın 223/2-c maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunmaktadır.
Kanun Maddeleri:
- CMK'nın 223/2-c maddesi gereğince beraat hükmü kurulması
- 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASI
- CMK'nın 322. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanması.

12. Ceza Dairesi 2019/7241 E. , 2020/4672 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :Beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılan zorunlu vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık sürücünün sevk ve idaresindeki otomobil ile gündüzleyin yerleşim yerinde iki yönlü cadde üzerinde seyri sırasında geldiği olay mahalli ilköğretim okulu önünde, seyrine göre sağında park halinde duran aracın önünden aniden yola giren 9 yaşındaki katılana çarpması sonucunda katılanın hayat fonksiyonlarını ağır (4.) derecede etkili kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı olayda, sanığın kusurunun bulunmadığı anlaşılmakla, mahkemece beraatine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanığın kusurunun bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin sanığın kusurlu olduğuna, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine ancak,
Sanığa atfedilebilecek bir kusur bulunmadığı anlaşılan olayla ilgili hükmün gerekçesinde, sanığın kusurunun bulunmadığı nedeniyle beraatine karar verildiği belirtilmiş olup, CMK"nın 223/2-c maddesi gereğince beraat hükmü kurulması gerekirken, sanığın üzerine atılı suçun unsurları itibarı ile oluşmadığından bahisle ve uygulama maddesi de gösterilmeyerek sanık hakkında beraat hükmü kurulması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının ilk bendinde yer alan, “taksirle yaralama suçunun unsurları itibari ile oluşmadığından müsnet suçlamadan beraatine” ibarelerinin “sanığın taksirinin bulunmaması nedeniyle, CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca BERAATİNE” ibareleri ile değiştirilmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.09.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.