Nitelikli hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal etme, görevli memura görevini yaptırmamak için direnme ve mala zarar verme suçlarından sanık ..."in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-b (2 kez), 35/2, 116/2, 119/1-c, 151/1, 265/1, 265/3, 265/4, 43/1, 52/2 ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis, 1 yıl 1 ay 10 gün hapis, 10 ay hapis, 12 ay 15 gün hapis ve 2.000,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına, mala zarar verme suçu dışındaki hükümler bakımından 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul Anadolu 32. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/10/2017 tarihli ve 2011/389 esas, 2017/442 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin İstanbul Anadolu 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 06/02/2018 tarihli ve 2018/130 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 19/07/2019 gün ve 94660652-105-34-4240-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03/08/2019 gün ve 2019/80855 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10/04/2018 tarihli ve 2014/15-487 esas, 2018/151 karar sayılı ilâmında belirtildiği üzere, temyiz ve istinaf kanun yollarından geçmeksizin kesinleşen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların ülke sathında uygulama birliğine ulaşmak ve ciddi boyutlara ulaşan hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi amacıyla olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma konusu yapılabileceği hususu da nazara alınarak yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, İstanbul 32. Asliye Ceza Mahkemesince, sanık ..."in diğer sanık ... ile arkadaş olduğu ve ... plaka sayılı minibüsü 2/08/2017 tarihli bilirkişi raporunda belirtildiği üzere sanık ..."in eli ürünü olduğu anlaşılan imza sonucu kiralayarak işyeri dokunulmazlığını ihlal, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarını işlemelerinden sonra, kiraladıkları araç ile kaçarken kendilerini takip eden kolluk güçlerine silahla ateş ettiklerinden bahisle sanığın cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; sanık ..."in alınan savunmasında ve aşamalardaki dilekçelerinde ehliyetinin çalınmasından sonra bir çok defa kimliği belirsiz şahıslar tarafından suçta kullanıldığını beyan edip suçlamayı kabul etmediği ve kira sözleşmesindeki imza ile mukayese imzalar çıplak gözle incelendiğinde aralarında tam bir benzerlik bulunmadığı anlaşılmakla; sözleşmedeki imzanın sanığın eli ürünü olup olmadığı hususunda Adli Tıp Kurumu"ndan rapor temin edilip, sonucuna göre, sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, mala zarar verme suçu bakımından yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesinde ve diğer suçlar bakımından verilen mahkumiyet kararları bakımından da itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Dosya kapsamına göre, İstanbul 32. Asliye Ceza Mahkemesince, sanık ...’in olayın diğer faili ... ile arkadaş olduğu ve ... plaka sayılı minibüsü 22/08/2017 tarihli bilirkişi raporunda belirtildiği üzere sanık ...’in eli ürünü olduğu anlaşılan imza sonucu kiralayarak iş yeri dokunulmazlığının ihlali, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarını işlemelerinden sonra, kiraladıkları araç ile kaçarlarken kendilerini araç ile takip eden kolluk görevlilerine silahla ateş ettiklerinden ve resmi araca zarar verdiklerinden bahisle sanığın atılı suçlardan cezalandırılmasına karar verildiği; sanık hakkında müşteki ...’a yönelik mala zarar verme suçu sebebiyle doğrudan hükmolunan kesin nitelikteki adli para cezasına ilişkin istinaf isteminin reddedildiği, kamu malına zarar verme suçundan hükmolunan 10 ay erteli hapis cezası bakımından ise istinaf merciince zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verildiği; sanık hakkında müşteki ...’a yönelik hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçları ile müşteki ...’a yönelik hırsızlık suçundan ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği; her ne kadar tebliğnamede sanık ...’in alınan savunmasında ve aşamalardaki dilekçelerinde ehliyetinin çalınmasından sonra bir çok defa kimliği belirsiz şahıslar tarafından suçta kullanıldığını beyan edip suçlamayı kabul etmediğinden ve kira sözleşmesindeki imza ile mukayese imzalar çıplak gözle incelendiğinde aralarında tam bir benzerlik bulunmadığından söz edilerek kanun yararına bozma isteminde bulunulmuş ise de;
5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinde düzenlenen kanun yararına bozma; kesinleşmiş hakimlik veya mahkeme kararlarına karşı başvurulan olağanüstü bir yasa yoludur. Bu yasa yolu ile kanunların aynı (tek) biçimde uygulanması, Yargıtay denetiminden geçmeksizin kesinleşen kararlardaki hukuka aykırılıkların giderilmesinin sağlanması amaçlanmaktadır.
Kanun yararına bozmanın konusu hukuka aykırılıkların giderilmesi olunca, ayrıntıları 26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı içtihadı birleştirme kararında açıklandığı üzere, yasaya aykırılık halleri uygulamadaki yanlışlıklar ile esasa etkili usul hatalarından ibarettir.
İnceleme konusunu oluşturan davada olduğu gibi kanıtların takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden söz edilerek hükümlü ... hakkında Adli Tıp Kurumu’ndan rapor temin edilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden mala zarar verme suçu bakımından yazılı şekilde mahkumiyet kararı verildiğinden bahisle kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı bulunmadığından ve dosya içeriğine göre anılan diğer suçlardan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik olarak yapılan itirazlar üzerine itiraz merciince verilen ret kararında bir isabetsizlik görülmediğinden (İSTANBUL ANADOLU) 32. Asliye Ceza Mahkemesinden sanık hakkında mala zarar verme suçundan kesin olarak verilen 19.10.2017 tarihli ve 2011/389 E. 2017/442 Karar sayılı kararı ile (İSTANBUL ANADOLU) 3. Ağır Ceza Mahkemesinden kesin olarak verilen 06.02.2018 tarihli ve 2018/130 D. İş sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 14/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.