Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16900 Esas 2019/22280 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/16900
Karar No: 2019/22280
Karar Tarihi: 04.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16900 Esas 2019/22280 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiş ve Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından incelenmiştir. Kararda, sanığa kasten yaralama suçu işlediği gerekçesiyle mahkumiyet hükmü verilmiştir. Ancak, temyiz sebeplerinin değerlendirilmesi sonucu kararın bozulması gerektiği belirtilmiştir. Bu bozulmayı gerektiren sebepler şunlardır:
1) Sanığa isnat edilen suçun cezasının alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunmasının yargılamayı yapan mahkemece bizzat alınması gerektiği, ancak talimatla aldırılması suretiyle 5271 sayılı CMK'nin 196/2. maddesine muhalefet edildiği,
2) Sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede ve görevsizlik kararında gösterilmeyen bir kanun maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesine aykırı davranıldığı.
Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/1, 86/3-e, 87/1-c-son maddeleri
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 196/2, 226. maddeleri
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 672

3. Ceza Dairesi 2019/16900 E. , 2019/22280 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanığa isnat edilen 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunmasının yargılamayı yapan mahkemece bizzat alınması gerektiği gözetilmeyerek, talimatla aldırılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede ve görevsizlik kararında gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiilerinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 04.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.