Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/27600 Esas 2014/7836 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Düzce İş Mahkemesi
Tarihi : 10/09/2013
Numarası : 2012/371-2013/691

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, 1986 yılından itibaren davalı D.. B.. bünyesinde çalışmaya başladığını, 6111 sayılı Yasa kapsamında Gençlik ve Spor İl Müdürlüğüne atamasının yapıldığını ve orada kısa bir süre çalıştıktan sonra emekli olduğunu bildirerek davalı belediyede çalıştığı süre zarfında hak ettiği yıllık izinlerinin bazı yıllarda eksik kullandırıldığını, bazı yıllarda ise hiç kullandırılmadığını iddia ederek yıllık izin ücreti alacağının ödetilmesini istemiştir.
Davalı cevabında davacının 6111 sayılı Yasanın 166.maddesi uyarınca 16.10.2011 tarihinde Düzce Gençlik ve İl Müdürlüğüne ataması yapılarak 3.11.2011 tarihinde anılan yere gönderildiğini, çalışma hayatı boyunca davacının 2007 yılı izni dışında tüm izinlerini kullandığını, husumetin kendilerine düşmediğini bildirerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davacının 17.6.1986-19.10.2011 tarihleri arasında davalı belediyede çalıştığı, 20.11.2011 tarihinden itibaren ise Düzce Gençlik ve İl Müdürlüğünde çalışmaya devam ettiği, bu haliyle davacının 17.6.1986-19.10.2011 tarihleri arasındaki kullandırılmayan yıllık izin ücretinden davalı belediyenin sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlerden devreden kurum olan davalının sorumlu olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı iş Kanununun 59.maddesinde iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerinin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin ücretinin iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada sözleşmenin sona erme şeklinin haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar. Yasada sözleşmenin fesih anı yıllık ücretli izin hakkının ücrete dönüşmesi bir başka anlatımla izin ücretine hak kazanma zamanı olarak kabul edilmiştir. İş sözleşmesinin feshedildiği tarihte izin ücreti muaccel olur.
6111 sayılı Kanununun "Mahalli İdarelerin İhtiyaç Fazlası İşçilerine İlişkin Hükümler" başlığı altındaki 166 maddesinin 6.bendinin son cümlesinde " devre konu işçiler bakımından devir tarihinden önce doğmuş ve devir tarihinde ödenmesi gereken borçlardan devralan kurum sorumlu tutulamaz. Kıdem tazminatına ilişkin hükümler saklıdır." biçimindeki düzenleme gözetildiğinde devir tarihinden önce doğmuş alacaklardan devralan kurum sorumlu tutulamayacaktır.
Somut olayda davacı 6111 sayılı Yasa uyarınca Düzce Gençlik ve Spor il Müdürlüğüne 16.10.2011 tarihinde atanmış ilgili idarede 20.11.2011 tarihinde göreve başlamış ve 14.2.2012 tarihinde anılan kurumdan emekli olmuştur. Bu haliyle yıllık ücretli izin hakkı fesihle izin ücretine dönüştüğünden devir tarihinden sonra emeklilikle alacak hakkı doğmuş olup 6111 sayılı Kanunun 166.maddesinin 6.bendi uyarınca devreden kurum olan davalı belediye başkanlığı sorumlu olmayıp devralan kurum sorumludur.
Hal böyle olunca davanın reddi gerekir. Bu yön gözetilmeksizin verilen karar usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ;Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde davalıya iadesine, 10.4.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.