Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/369 Esas 2017/1320 Karar Sayılı İlamı

Sanık ... hakkında nitelikli cinsel saldırı suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan beraatine dair Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 20.10.2006 gün ve 2005/788 Esas, 2006/576 Karar sayılı hükmün O Yer Cumhuriyet Savcısı ile katılanlar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 09.07.2012 gün ve 2011/3415 Esas, 2012/7835 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulması yönündeki kararı ile ilgili olarak ilk derece mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 22.11.2012 gün ve 2012/161 Esas, 2012/451 Karar sayılı ilamın katılan ... ile mağdure vekillerince temyiz edilmesinin ardından Yargıtay Kanununun 15. maddesi gereğince direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunda inceleme sırası bekleyen dosyanın 02.12.2016 günlü, 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin iki ve üçüncü bentlerine istinaden direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere Dairemize gönderildiği anlaşılmakla yapılan incelemede gereği düşünüldü:
Katılan ... vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Suç tarihinde onsekiz yaşını tamamlayan katılan mağdurenin babası olan müşteki Hüseyin’in kamu davasına katılma talebinin kabulüne dair karar hukuki dayanaktan yoksun olup vekilin anılan hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Katılan mağdure vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
İlk derece mahkemesince kurulan 22.11.2012 gün ve 2012/161 Esas, 2012/451 Karar sayılı direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görüldüğünden, katılan mağdure vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan direnme hükmünün ONANMASINA, 14.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.