MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına

Yerel mahkemece katılan sanıklar hakkında verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I)Katılan sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde:
Katılan sanığın adli sicil kaydında gözüken...Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2003/5 Esas ve 2003/109 Karar sayılı 765 sayılı TCK’nun 495. maddesi gereği hükmedilen 12 yıl 6 ay hapis cezasının tekerrüre esas olması karşısında; sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmaması, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamış, sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde temel cezanın 5237 sayılı TCK’nun 116/4. maddesine göre belirlenmesi gerekirken öncelikle aynı Yasa’nın 116/1. maddesi gereği 6 ay hapis cezası, sonrasında 116/4. maddesi gereği 1 yıl hapis cezası belirlenmesi sonucu değiştirmediğinden ve Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, katılan sanık ... ve müdafiinin temyiz talebi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II)Katılan sanık ... hakkında katılan sanık ...’a yönelik kasten yaralama suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
Hırsızlık suçu işlerken yakalanan katılan sanık ... tarafından katılan sanık ...’ı yaralamak ve sonrasında kaçmak için tornavida ile hamle yapması üzerine, katılan sanık ...’nin, katılan sanık ...’ın üzerine tabure attığı olayda, gerçekleşen tehlikeyi savuşturmak için verdiği karşılığın tamamen meşru müdafa şartlarına uygun olduğu, savunmanın zorunlu olduğu, eş zamanlı olduğu ve orantılı olduğu ve sınırın aşılmadığı gözetilerek, katılan sanık ... hakkında 5271 sayılı CMK’nun 223/2-d maddesi gereği beraat kararı verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık ... ve müdafiinin temyiz talebi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “223/3-c maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına” cümlesi çıkarılarak yerine “223/2-d maddesi uyarınca BERAATİNE” cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.