MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, kusur belirlemesi, tazminat taleplerinin reddi ve ziynet alacağı yönünden; davalı erkek tarafından velayet, iştirak nafakası ve ziynet alacağı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Mahkemece, taraflar eşit kusurlu kabul edilerek boşanmalarına hükmedilmiştir. Davalı erkek, süresinde cevap dilekçesi vermemiştir. Davaya süresinde cevap vermemiş olan davalı, davacının dava dilekçesinde ileri sürdüğü vakıaların tamamını inkar etmiş sayılır (HMK m. 128) ve diğer tarafın kusurlu olduğuna yönelik bir vakıa ileri süremez, ancak kötüye kullanılmadıkça onun ileri sürdüğü vakıaları çürütmeye yönelik delil bildirebilir. Bu durumda, davacı kadına kusur yüklenmesi mümkün değildir. Mahkemece, kabul edilen ve gerçekleşen vakıalara göre boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davalı erkek, tam kusurlu olup, bu kusurlu davranışlar aynı zamanda kadının kişilik haklarına saldırı teşkil eder niteliktedir. Davacı kadın yararına Türk Medeni Kanununun 174/1-2 maddesi koşulları oluşmuştur. Hal böyle iken, mahkemece tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi ve bu yanılgılı kusur belirlemesine bağlı olarak davacı kadının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı kadın 14.07.2014 tarihli dava dilekçesinde düğünde takılan 7 bilezik, 12 adet çeyrek altın, 1 adet yarım altın ve 2 adet yüzükten oluşan ziynet eşyalarının evlilik birliği sırasında eşi tarafından bozdurulup kullanıldığını belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, şimdilik 3000 TL bedelinin ödenmesini talep etmiştir. Bilirkişi raporundan sonra verdiği 18.09.2015 havale tarihli ıslah dilekçesiyle bilirkişi raporunda belirtilen toplam değer üzerinden davasını ıslah edip harcını yatırmıştır. Davalı erkek beyanında altınları eşiyle beraber bozdurup düğün borçlarına yatırdıklarını belirtmiştir. Tanık beyanlarına göre de altınların kadına iade edilmediği sabittir. Mahkemece, sadece 7 bileziğin bedelinin kadına verilmesine hükmedilmesinin yanında kadının talebi doğrultusunda ve bilirkişi raporunda da varlığı sabit olan 12 çeyrek altın yönünden de davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamıştır.
4-Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre ortak çocuğun ihtiyaçlarına nazaran takdir edilen iştirak nafakası çoktur. Mahkemece Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun nafakaya hükmedilnıesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2), (3.) ve (4.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 13.06.2017 (Salı)