Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/18909 Esas 2022/941 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Tüm dosya içeriğinden, mağdurun 11.11.2013 tarihinde kollukta alınan beyanında, olay günü aynı mahallede oturmaları nedeniyle tanıştığı sanığın evine gidip çay içtiklerini, birlikte internet cafeye gittiklerini, akşam saat 18.00-19.00 sıralarında tekrar sanığın evine döndüklerini, burada sanığın bıçak göstererek "benimle beraber olmazsan seni keserim" biçiminde sözlerle tehdit edip nitelikli cinsel istismarda bulunduğunu, olayın bir kez olduğunu açıkça belirttiği, Yargıtay denetiminden geçerek kesinleşen Mersin 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/268 Esas sayılı dosyasının 24.04.2014 tarihli celsesinde ise soruşturmadaki beyanını genişleterek sanıkla tanışıp, internet cafede oturduktan sonra odun alacaklarını söyleyerek kendisini evlerinin damına çıkarıp, burada yüzüne tokat ve yumrukla vurarak ters ilişkiye girdiğini, bu olaydan bir süre sonra da internet cafede tekrar karşılaştığı sanığın elinden alarak götürdüğü, bisikletini almak için peşinden evine gittiğinde ölümle tehdit ederek ikinci kez nitelikli cinsel istismarda bulunduğunu beyan ettiği, sanığın ise savcılık ile sorgusunu yapan mahkemede mağdurla karşılıklı olarak rızayla birden fazla anal yoldan ilişkiye girdiklerini kabul ettiği anlaşılmakla, mevcut haliyle mağdurun aşamalarda değişen ve birbiriyle çelişen anlatımları dışında, sanığın üzerine atılı suçları cebir, tehdit veya hileyle işlediği hususunda her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek 5237 sayılı TCK'nın 109/1, 109/3.f, 109/5, 43/1 ve 103/2, 43/1 maddeleri uyarınca cezalandırılması gerekirken yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 08.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.