Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14951 Esas 2019/22236 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14951
Karar No: 2019/22236
Karar Tarihi: 04.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14951 Esas 2019/22236 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın mağdur ...’ü kasten yaralamaktan mahkum olduğu belirtilmiştir. Ancak mağdurun annesi şikayetçi olmadığını beyan etmiştir ve katılan sıfatını almayan mağdurun temyiz hakkı bulunmadığından, mağdur vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, sanığın akli dengesinin bozulduğunu belirtmesi üzerine Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas dairesinden sağlık kurul raporu alınmasına hükmedilmiştir. Diğer temyiz sebepleri reddedilmiş ve sanık hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışmasız hale getirilmiştir. Hüküm, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6723 sayılı Kanun\"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun\"un 8. maddesi
- 2013/287 Esas ve 2014/273 sayılı Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararı
- 5237 sayılı TCK'nin 29. ve 32. maddeleri
- 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 321. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/14951 E. , 2019/22236 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet ve düşmeye dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında mağdur ...’e yönelik eyleminden kurulan hüküm bakımıdan yapılan incelemede,
Suç tarihi ve yargılama aşamasında beyanının alındığı 11.06.2015 tarihi itibariyle 12-15 yaş grubunda bulunan mağdur ... adına şikayet hakkının ve kamu davasına katılma yetkisinin, yasal temsilcisi olan annesi ...’a ait olduğu, mağdurun annesinin 11.06.2015 tarihli duruşmada, sanıktan şikayetçi olmadığını beyan ettiği anlaşılmakla, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.05.2014 tarih, 2013/287 Esas ve 2014/273 sayılı kararı gereğince, katılan sıfatını almayan mağdurun temyiz hakkı bulunmadığından, mağdur vekilinin temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2)Sanık hakkında mağdur ...’ü kasten yaralamadan kurulan hüküm bakımından yapılan incelemede,
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Sanığın temyiz dilekçesinde ve duruşmada geçirdiği trafik kazası nedeniyle akli dengesinin bozulduğunu ve özürlü olduğunu belirtmesi karşısında, sanığın 5237 sayılı TCK"nin 32. maddesi kapsamında akıl hastası olup olmadığı hususunda Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas dairesinden veya tam teşekküllü ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesinden ya da tıp fakültelerinin ruh sağlığı ve hastalıkları ana bilim dalı başkanlıklarından sağlık kurul raporu aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
b)Sanığın aşamalarda önce mağdur ...’in hakaret etmesi üzerine ona tokat attığını, annesinin kendini içeriye aldığını, ardından mağdur ...’ün gelerek yine hakaret edip pirket parçaları attığını belirtmesi karşısında sanığın olayyerinde olduğunu bildirdiği annesinin tanık sıfatı ile beyanı alınıp sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışmasız bırakılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.