Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/12182 Esas 2017/1278 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12182
Karar No: 2017/1278
Karar Tarihi: 13.03.2017

Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/12182 Esas 2017/1278 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme tarafından verilen karar, çocuğun basit cinsel istismarı suçundan mahkumiyet hükmüne varıldığı ancak mağdurenin yaşına ilişkin yapılan değerlendirmede eksiklikler olduğu belirtilerek, yazılı şekilde hüküm kurulmasının yanlış olduğu vurgulanmıştır. TCK'nın 103. maddesinin yeniden düzenlenmesi sonrasında, suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanunun uygulanması gerektiği hatırlatılmış ve bu kapsamda yeniden bir değerlendirme yapılması gerektiği ifade edilmiştir. 5237 sayılı TCK'nın 7/2. madde-fıkrasında suçun işlendiği zamana ilişkin kanunların uygulanması yer almaktadır. Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli ilamı ile 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiği ve bu nedenle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2016/12182 E. , 2017/1278 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafii tarafından mağdurenin yaşına itiraz edilmesi üzerine, Niğde Devlet Hastanesinden alınan 07.07.2015 tarihli kurul raporunda mağdurenin olay tarihinde onaltı-onyedi yaşlarında olduğu belirtilmiş ise de, söz konusu raporu düzenleyenler arasında konunun uzmanı olan radyoloji uzmanının bulunmaması nedeniyle, suçun vasfını etkilemesi bakımından mağdureye ait yaş tespitine ilişkin grafilerin temin edilip tam teşekküllü bir hastaneden, içinde radyoloji uzmanının da bulunduğu sağlık kurulundan rapor alınması, duraksama halinde, Adli Tıp Kurumundan görüş alınarak suç tarihindeki gerçek yaşının bilimsel olarak saptanmasından sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 13. maddesi ile TCK"nın 103. maddesinin yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.