Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2982 Esas 2019/13856 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2982
Karar No: 2019/13856
Karar Tarihi: 06.11.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2982 Esas 2019/13856 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık bir hırsızlık suçu nedeniyle mahkum edildi. Temyiz başvuruları incelendi ve birinci sanığın temyiz talebi reddedildi. Ancak ikinci sanığın başka bir suçtan hükümlü olduğu ceza infaz kurumunda olduğu ve mahkumiyet kararının savunma hakkını sınırladığı gerekçesiyle bozuldu. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak verdiği iptal kararları da infaz aşamasında da geçerli olacaktır.
Kanun Maddeleri:
-TCK 142/1-e: Hırsızlık suçu
-TCK 142/1-a: Hırsızlık suçu
-TCK 53/1-b: Ceza üst sınırının belirlenmesi açısından benzer nitelikteki suçların değerlendirilmesi

17. Ceza Dairesi 2019/2982 E. , 2019/13856 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığın eyleminin, TCK"nun 142/1-e bendine uyan hırsızlık suçunu oluşturduğu halde, aynı Yasa"nın 142/1-a maddesi ile hüküm kurulması, sonuç ceza değişmediğinden; Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ...’ın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/04/2018 tarihli, 2014/851 Esas ve 2018/144 Karar sayılı ilamı uyarınca aynı yargı çevresindeki ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15/11/2018 tarihli, 2018/339 Esas ve 2018/536 Karar sayılı ilamı uyarınca farklı yargı çevresindeki ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan, asıl mahkemesince yapılan sorgusu sırasında duruşmadan bağışık tutulma isteğinde bulunmayan sanığın, Cumhuriyet Savcısı"nın esas hakkındaki görüşünü bildirdiği ve hükmün açıklandığı son oturumda hazır bulundurulmayıp yokluğunda yargılama yapılarak mahkumiyetine karar verilmesinin savunma hakkının sınırlandırılması niteliğinde olduğu şeklindeki kararları uyarınca başka suçtan Manisa T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olan ve duruşmalardan vareste tutulmaya dair bir talebi de bulunmayan sanığın, kısa kararın okunduğu oturuma getirtilmeyerek savunma hakkının kısıtlanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 196. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 06.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.