MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1-Sanığın Bahçelievler Nüfus Müdürlüğü’nde memur olarak çalışmaktayken katılan ... adına sahte nüfus cüzdanı tanzim ettiğinin iddia ve kabul olunduğu olayda; UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanığın benzer nitelikteki fiilleri nedeniyle mahkûmiyetlerine karar verilmiş, kesinleşen ve derdest kamu davalarının bulunduğu; Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/443 Esas 2013/256 karar sayılı hükmünün Yargıtay 11. Ceza Dairesi 21.12.2015 tarihli 2014/22421 esas ve 2015/31996 karar sayılı ilamıyla onanarak kesinleştiği ve Bakırköy 13. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/156 esas ve 2014/28 karar sayılı kararının Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/7010 esas ve 2020/2978 karar sayılı ilamıyla bozulmasına karar verildiği anlaşılan dosyalarda da kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçundan yargılandığının anlaşılması karşısında; UYAP üzerinden ve sair surette varsa benzer davalar da araştırılarak; sanığın eylemlerinin, her biri yenilenen kasıtla işlenmiş ayrı suçları mı, yoksa bir suç işleme kararıyla kanunun aynı hükmünün kısa zaman aralıkları içerisinde, birkaç kez ihlal etmek suretiyle zincirleme biçimde işlenmiş tek suçu mu oluşturduğunun tespiti bakımından, mümkünse mevcut dava ile birleştirilmeleri, aksi halde dosyalar getirtilerek özetlerinin duruşma tutanağına geçirilip, bu davayı ilgilendiren onaylı örneklerinin intikal ettirilmesi, zincirleme suç hükümlerinin uygulanma olanağının bulunup bulunmadığının tartışılması, kesinleşmiş hükmün zincirleme suç kapsamında kaldığının anlaşılması halinde zincirleme suç ve teşdit hükümleri gözetilerek hüküm kurulması ve tayin olunacak cezadan kesinleşmiş önceki cezanın mahsup edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma sonucu karar verilmesi,
2)Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talepleri bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 04.03.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.