Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/707 Esas 2019/3201 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/707
Karar No: 2019/3201
Karar Tarihi: 22.05.2019

Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/707 Esas 2019/3201 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında uyuşturucu ticareti suçundan verilen hüküm sonrası tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle mahkûmiyet kararı vermiştir. Sanık hakkında daha önce aynı suçtan dolayı tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamıştır. Bu nedenle, 6545 sayılı Kanun'un 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartları bulunmadığı için, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanması gerektiği ve yükümlülükleri ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edilerek hüküm kurulması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi kararı da dikkate alınarak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür. Kararın sonucunda, sanık müdafiinin temyiz itirazları reddedilmiş ve hüküm onanmıştır.
Detaylı kanun maddeleri:
- 6545 sayılı Kanun'un 191. maddesinin 5. fıkrası: Uyuşturucu madde üretmek veya satmak suçundan mahkum olan kişiler hakkında, daha önce aynı suçtan verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmaması halinde, ilk olarak tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerektiğini belirten madde.
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi:

10. Ceza Dairesi 2017/707 E. , 2019/3201 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Değişen suç vasfı nedeniyle tedavi ve denetimli serbestlik
tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas; 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile eleştiri dışında yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 22/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.