Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/6209 Esas 2017/10219 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... ... aralarındaki dava hakkında ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 29/09/2015 gün ve 2014/227-2015/505 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, 4375,00 TL tazminatın davalıdan tahsili istemi ile eldeki davayı açmıştır.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, 2700,00 TL’nin davalıdan tahsiline fazla istem olan 1675,00 TL’nin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK"nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından kısmen redde ilişkin temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2080,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davacının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın iadesine, 25/10/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.