Bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürme - nitelikli cinsel saldırı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2018/3049 Esas 2018/4796 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürme, nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : 1- Sanık ... hakkında nitelikli öldürme, nitelikli cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından açılan kamu davalarının sanığın incelenen nüfus kaydına göre 11/04/2016 tarihinde öldüğü anlaşılmakla sanık hakkında açılan kamu davalarının TCK"nin 64. ve CMK"nin 223/8 madddeleri uyarınca ayrı ayrı düşürülmesine,
2- ..."nin nitelikli cinsel saldırı suçundan TCK"nin 102/2, 102/3-a, 53/1-2-3. maddeleri uyarınca 22 yıl 6 ay hapis cezası.


Cinsel saldırı suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda; sanığın cinsel saldırı suçundan mahkumiyetine dair Tarsus 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 03.12.2015 gün ve 2015/116 esas, 2015/347 karar sayılı hükmün sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 27.03.2017 gün ve 2017/438 esas, 2017/923 karar sayılı ilamı ile “sanığın, maktüleye cinsel saldırıda bulunduğuna ilişkin, mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı anlaşılmakla, bu suçtan beratine karar verilmesi gerekirken mahkumiyetine karar verilmesi, kabule göre de; sanığın cinsel saldırı eylemini gerçekleştirdiği kabul edilen minibüsün insanların toplu olarak bir arada yaşama zorunluluğunda bulunduğu ortamlardan sayılamayacağı, bu nedenle TCK"nin 102/3-e bendinin uygulanma koşullarının bulunmadığının gözetilmemesi” gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği;
Dairemizin bozma kararına karşı yerel mahkemenin 29.09.2017 gün ve 2017/135 esas 2017/193 karar sayılı kararı ile “sanığın cinsel saldırı suçundan mahkumiyetine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı” gerekçesiyle önceki kararda direnilmesine karar verildiği, direnme kararının sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize gönderildiği anlaşılmakla;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesinin, 6763 sayılı Kanunun 36. maddesi ile değişik 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
Dairemizce verilen bozma kararı usul ve yasaya uygun olup, yerel mahkemece verilen direnme kararı yerinde görülmediğinden, dosyanın direnme kararı konusunda karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 19/11/2018 gününde oy birliği ile karar verildi.