MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Beraat

I- Sanık hakkında 2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan kurulan hükme yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, sanığa yüklenen “2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek” suçunun V.U.K."un 359/b-1 maddesindeki cezasının üst sınırına göre tabi olduğu 5237 sayılı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, en aleyhe kabulle suçun işlendiği 31/12/2005 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, katılan vekilinin temyiz itirazları üzerine sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE,
II- Sanık hakkında 2006, 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçundan kurulan hükme yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Sanık hakkında 2006, 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sahte fatura düzenleme suçunun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de, faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; öncelikle ilgili Vergi Dairesi ve faturaları kullanan mükelleflerden yöntemince araştırma yapılarak suça konu fatura asıllarından her bir takvim yılı için kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulması, incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilmesi, faturaları kullanan mükellefler hakkında karşıt inceleme yapılıp yapılmadığı, yapılmış ise vergi raporlarının dosya arasına alınması, bu kişi ve şirket yetkilileri hakkında sahte fatura kullanmak suçundan dava açılıp açılmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için, mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgelerinin ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin karşılaştırmalı inceleme yaptırılarak saptanıp bu kapsamda faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişiler tanık olarak dinlenerek sözü edilen faturaları kimden ve hangi hukuki ilişkiye dayanarak aldıklarının ve bunlarla ilgili belgeler olup olmadığının sorulmasından sonra, toplanan tüm deliller birlikte değerlendirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumun değerlendirilmesi gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebebten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.05.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.